Era Bleacha

Hoffman na słowa dziewczyny, będąc już mniej więcej po pas w wodzie, zatrzymał się. Udawał, że poważnie się zastanawia i odwrócił głowę od dziewczyny na ten znak. Po chwili zamysłu z powrotem spojrzał na nią i odpowiedział:
- Jakoś to przeżyje - Na jego twarzy zagościł szeroki, lubieżny uśmiech
Wypuścił Ayame z rąk i obserwował jak spada do wody. Pierwszą rzeczą jaką zrobił zaraz po tym było oddalenie sie kilka kroków do tyłu.
- Zaraz wyjdzie... Wściekły potwór z bagien... - Mówił do siebie, wiedząc, że Ayame go nie usłyszy.

Hoffman stał z założonymi rękami wciąz uśmiechnięty lecz wraz z kolejnymi upływającymi sekundami jego uśmiech nikł coraz bardziej. Po chwili, Hoffman zauważył, że dziewczyna nie wynurza się.
- Tania sztuczka... Bez żartów... tutaj jest ledwie metr głębokości... Zabawa w titanica to zły pomysł...
Eh... ale chyba nie mam wyboru... trzeba ratować damę z opresji... może w nagrodę wydłubie mi tylko jedno oko... zawsze mam i drugie.
Hoffman tak jakby przyklęknął w wodzie, z nisko spuszczoną głową w wodzie, wypatrując dziewczyny, w miejscu, w którym spadła. Póki co jej nie widział. Wiedział doskonale o tym, że jeśli zaraz jej nie znajdzie to pewnie jakims podstępem da mu nieźle popalić.

Hoffman lekko podirytowany całym zajściem wykrzywił się.
Mogłem się tego spodziewać...
Chłopak wynurzył się z wody i rzucił tylko:
- Wredna małpa...
Po chwili jednak ochłonął i rozłożył demonstracyjnie ręce.
- Dobra, masz mnie. Poddaję się. Zdaję się na twoją łaskę. - Mówił z rozbawionym głosem.

Widząc jak dziewczyna odchodzi, Hoffman od razu ruszył za nią. Widząc jak usiadła, przyklęknął zaraz za nią. Znów zdziwił się jej zachowaniem.
- Wybacz mi... znowu. - Na te słowa, przejechał swoimi rękami po jej ramionach i pocałował delikatnie w szyję.
- Jak mogę odpokutować swoje winy?

Hoffman w żaden sposób nie opierał się. Nie przeszkadzało mu to, że dziewczyna leży na nim. Chwilę później jednak, on przejął inicjatywę.
- Przepraszam.
Złapał dziewczynę za ręce i przewrócił na bok, samemu teraz znajdując się na górze. Pierwszą rzeczą jaką zrobił było ponowne pocałowanie dziewczyny w usta, a po chwili ruszył swoim barkiem chcąc poprawić niewygodnie leżące, mokre keikogi.

Chłopak nie chciał zdejmować swoich ubrań, a zwłaszcza keikogi. Miał ku temu swoje powody i nie zważał na to, jak jego luźna, mokra hakama opada też na dziewczynę.
- Nie przeszkadza mi to.
Powiedział tylko tyle po czym nie chcąc kontynuować tego tematu, wrócił do całowania dziewczyny. Swoją prawą ręką zaczął schodzić coraz niżej, podczas gdy lewą nadal trzymał dziewczynę za rękę.

Hoffman nie przestawał całować. Dopiero głos dziewczyny z powrotem sprowadził go na ziemię.
- ,,Hoffciu"?  - Lekko zdziwiło go to zdrobnienie
A co tam...
Jego ręka powędrowała początkowo na biodro, a potem schodząc niżej, na udo dziewczyny.
- ,,Teraz"... Przechodzimy do planu B.
Znów zaczął całować Ayame jednakże tym razem jego celem była jej szyja, lewą ręką wyczół jakby chciała zapleść obie ręce co też chłopak zrobił.