Era Bleacha

Hao był zniesmaczony tym, że go ignorowano. Uważał to za niekulturalne ale najwidoczniej rasizm był obecny wszędzie. Nie mógł długo się nad tym zastanawiać bo nagle wpadło na niego małe stworzonko. Kurobina ściskała go wtulając się w czarną maskę i wydając dźwięki jakby się z nim kłóciła. Małe łezki zaświeciły w jej zielonych oczach. Hao odwzajemnił uścisk i położył ja sobie na ramieniu. Ukrył też ciało Hollowa pod płaszczem i dalej obserwował.
-Zobacz Kuro, to są Shinigami. Ich największą aspiracją życiową jest wybić jak najwięcej z nas i wychędożyć jakąś inną Shinigami, rodząc kolejne pokolenie dusz o tych samych pragnieniach co oni...
Kurobina zachichotała pod nosem na słowa Hao. Następnie zwróciła do niego głowę i wskazała dziewczynę w lesie jakby chciała się spytać: "A ona? Nie lubią jej że się chowa?"
Hao wyczuł pytanie i odpowiedział.
-Tamta? To też Shinigami. Ale raczej robią jej jakiś sprawdzian czy jakąś inną chorą gierkę. Jak dla mnie, maleńka, to niektórzy z nich są głupsi od Gilianów.
Kuro znów zachichotała zakrywając usta rękoma. Następnie pociągnęła go za dłoń pokazując swoją chęć przyjrzenia się bliżej dziwnym Shinigami.
Przez następne momenty Hao starał się dostać do tego miejsca. Wiedział ze na aktualnym poziomie z barierą nie miał szans.
-Hej tam na dole! Nie bądźcie nieuprzejmi, nic wam nie zrobimy i wy to wiecie. Jesteśmy tylko ciekawi tego pojedynku a stąd słabo widać. Nie dajcie się prosić bo Ona mnie zaraz zamęczy jak tam nie wejdzie...
Zastanawiał się czy słusznie robi idąc do jaskini lwa ale cóż... Lepsze to niż gdyby na niego zapolowali z natręctwa.

Ostatnio edytowany przez Hao Credos (2012-05-10 17:28:27)

Ayame wyskoczyła z drzew i wykorzystała fakt, że Hinamori poszła jej szukać. Stała przodem do jej pleców. Wystawiła rękę i skierowała dwa palce centralnie w dziewczynę.
-Hadou #4 Byakurai
Wystrzeliła białą błyskawicę i nadstawiła zanpakutou. Jeżeli znowu ją zaatakuje, Ayame nie będzie się tym razem kryć. Da niezły pokaz siły.

Hinamori odwróciła się słysząc Ayame za swoimi plecami. Kiedy zauważyła biały promień, od razu użyła shunpo by go uniknąć. Udało jej się to jednakże nie do końca, bowiem Byakurai nie przeszył jej na wylot, a jedynie drasnął boleśnie jej przedramie.
- Byłam nieostrożna...
Stała kilka metrów od Ayame, na tyle blisko, by dziewczyna mogła zobaczyć kroplę krwi spadającą z jej ramienia. Hinamori schowała miecz i ukłoniła się ponownie dziewczynie.
- Dobrze walczysz. Nie wiem czy ktoś ci mówił o panujących tu zasadach pojedynków. Wygrywa ten, kto upuści przeciwnikowi trochę krwi. Nie ważne czy to będzie zadrapanie takie jak moje czy przeszycie tłowia.

Hao zauważył strużkę krwi na nieznajomej Shinigami. Przyklasnął parę razy rękami po czym pogłaskał Kurobinę po głowie. Następnie zastanowił się przez chwilę.
Widać że znudziło mu się oglądanie niższych form życia bo zszedł na ziemię poza tarczą. Znów rozpalił ognisko tyle że teraz... na drzewie prze co całe się zajęło. Obserwował ogień siedząc pod drzewem omijany przez dym idący do góry.
Kurobina powoli usiadła mu na kolanach, głaskana i drapana za małymi rogami jego dłonią. Mruczła przy tym jak mały kotek a cóż... Hao bardzo lubił koty. A mały pożar jeszcze niczemu nie zaszkodził...

-Dziękuję.
Dziewczyna skinęła głową na słowa uznania. Zaraz odwróciła głowę w stronę pożaru.
-Tam nikt nie pali śmieci, ktoś raczej próbuje zwrócić naszą uwagę. Na jego nieszczęście raczej.
Skrzywiła się i pokręciła głową. Wzięła głęboki wdech próbując opanować rosnącą w niej irytację. Na nic się to zdało jednak. Głos miała szorstki i nieprzyjemny.
-Jak ja nienawidzę, gdy ktoś bezcześci naturę w ten sposób. Ciekawe kto jest na tyle... Nieodpowiedzialny. Toż to cały las się może zająć.
Skrzyżowała ręce na piersi. Tupała czubkiem buta, zniecierpliwiona. Najchętniej i ona sama zerknęłaby co tam się dzieje.

Hoffman podrapał sie po potylicy i mówił dalej.
- Kto wie... zobaczymy co nam ciekawego powiedzą po swoim powrocie. Już nie pierwszy raz natkneliśmy się na kogoś kto wywoził tu śmieci czy też bawił się piromanią. Na szczęście po nastraszeniu przez nas każdego z nich, więcej tutaj nie wracali bojąc się ,,złych duchów".
- Banda idiotów...

Tymczasem Rukia i Hitsugaya byli już blisko celu. By szybko zająć się płonącym problemem, musieli je szybko ugasić.
- Mae, Sode no Shirayuki!
- Sōten ni zase, Hyorinmaru!
Białowłosy chłopak jako pierwszy podjął działanie i zamroził całe płonące drzewo. Z początku nie zauwayżyli Hao stojącego tuż przy nim.
- To by było na tyle
Od razu potem odezwała się ciemnowłosa dziewczyna, której nieznajomy bardziej rzucił się w oczy.
- Kim jesteś i co tu robisz? To twoja sprawka? Odpowiadaj!


Statystyki Hitsugayi:
Reiatsu: 4800-50=4750
Siła: 18
Wytrzymałość: 17-1=16
Szybkość: 11
Zręczność: 11

Statystyki Rukii:
Reiatsu:7350
Siła: 16
Wytrzymałość: 21
Szybkość: 20
Zręczność: 21

Hao obserwował wszystkie poczynania Shinigami. Cały czas zastanawiał się jak na niego zareagują Kurobina bezszelestnie pojawiła się nad ramieniem dziewczyny przelatując na nimi. Wielkie zielone oczy obserwowały ją i chłonęły każdy szczegół.
Adjuchas zerknął na nich opierając głowę na pięści. Siedział dalej na swoim miejscu. Mało przejmując się ich obecnością zwłaszcza teraz kiedy wie jakich mocy może się po nich spodziewać.
-Spokojnie, spokojnie wielcy Shinigami... -zaczął po chwili. -Nie chcemy tu awantur co nie?
Wstał powoli i spojrzał na Kuro, która teraz powoli opadła na ziemię i zaczęła z dołu się przyglądać Rukii. Podchodził po cichu coraz bliżej i bliżej.
-Nie przejmujcie się nią, łasi się do każdego... My jesteśmy po prostu neutralni i mieliśmy nadzieję na choć odrobinę gościnności z waszej strony. Ale widać, że i buntownicy, i SS to rasiści. Przepraszam za kłopot szanownych państwa. Jeżeli w czym wam zawiniłem bardziej możecie spróbować przelać moją krew albo wpuścić mnie wierząc w moje dobre intencje. Jak będzie?
Tę część wypowiedzi zaakcentował w wręcz teatralny sposób chcąc pokazać swoje lekceważenie sytuacji.
-Spokojnie, nie gryziemy... zwykle.- powiedział i zaśmiał się ze swoje go żartu.

Dziewczyna wspięła się po schodach i weszła do pokoju z balkonem na którym siedział Hoffman. Po drodze rozpuściła włosy których miękkie fale opadły na jej talię. Wyszła na balkon i usiadła na barierce, nogi przewieszając na zewnątrz. Wytężyła wzrok i spróbowała dojrzeć co tam się dzieje.
-Tam naprawdę ktoś jest, gdyby chodziło o zwykłe palące się śmieci, to zaraz by wrócili.
Zmrużyła oczy w zamyśleniu. Może to ten dziwny osobnik którego przyuważyła podczas walki...