Era Bleacha

Hao się nie odzywał zamiast niego przed twarzą Ayame nagle pojawiła się Kurobina. Patrzyła swoimi wielkimi oczami na Shiniagmi jakby była przedziwnym stworzeniem. Zakręciła wokoło niej parę kółek w powietrzu po czym zeszła na ziemię i powoli podchodziła coraz bliżej.
Jednak nie podeszła zbyt blisko bo Hao zawołał ją do środka.
-Kuro! Choć tu nie mogę dosięgnąć kwiatu a nie chcę zniszczyć całego krzewu. Pomożesz maleńka?
Zakręciła obrót w powietrzu uradowana po czym poleciała powoli w stronę "domu" Hao.
Minęło parę chwil po czym wróciła do dziewczyny trzymając w łapkach różę. Czarną. Wysunęła nieśmiało łapkę w jej stronę chcąc jej podać kwiat.

Kuro niepewnie ale jednak kiwnęła głową. Popchnęła lekko Ayame w plecy ale zaraz się od niej oddaliła w tył. Widać bała się Shinigami po ostatnich wydarzeniach. Trudno jej się dziwić. Tak czy inaczej prowadziła Ayame ale będąc za jej plecami. Kręte korytarze prowadziły je pod ziemią. Z jednego z nich unosił się zapach róż i to bardzo silny. Z drugiego zaś szum wody i przyjemne światło. Kuro wskazała ten drugi zagradzając drogę do tego o zapachu róż. Na miejscu czekał niesamowity widok oazy po środku wielkiej jaskini.
Kurobina odleciała trochę dalej zrywając sobie gruszkę i zjadając ją pod drzewem ze smakiem. Po chwili zostawiła połowę i zaniosła ją do Ayame chcąc ją poczęstować owocem.

Niczym cień Hao znalazł się za plecami dziewczyny. Opierał jedną rękę na biodrze drugą trzymając róże czarnego koloru.
-Tak lubi pieszczoty... -odpowiedział na jej pytanie. Kurobina na jego widok podskoczyła i wtuliła się w jego twarz miziając ją swoją. Podała mu do ust gruszkę, którą z ochotą ugryzł. Dał jej buziaka w główkę by okazać swoją wdzięczność. Duszyczka usiadł mu na głowie cała w skowronkach.
-A jak daje jedzenie to znaczy, że chce się zaprzyjaźnić, kobieto.
Zrobił małą przerwę w wypowiedzi po czym dodał.
-Jednak wolisz zostać zjedzona w raju niż w piekle? Pięknie...
Poszedł w kierunku jeziora po drodze zdejmując pelerynę. Odwrócony do Ayame swoimi poranionymi plecami pełnymi od blizn po ugryzieniach i zadrapaniach zbliżał się do zbiornika po drodze odczepiając resztę ekwipunku: katanę, nóż, rękawice i buty. W spodniach wszedł do wody nie zważając na obecność obcej dziewczyny. Kuro plusnęła tuż obok niego i ręką zaprosiła do nich Ayame.

Hao zaśmiał się na cały głos jakby ta wypowiedź była czystym żartem. Kuro podniosła łapkę jakby zgłaszała się do odpowiedzi i pokazał paluszkiem na siebie. Hollow postanowił wyjaśnić o co chodziło jego maskotce.
-Sprowadziłem cię tu dla niej... Chciała poznać Shinigami więc ma okazję. Dla niej zrobię wszystko...
Zamilkł na chwilę po czym odwrócił się do dziewczyny i z chytrym uśmiechem dodał.
-Sama wejdziesz do wody czy woda ma przyjść do ciebie? Kuro nie jest zbyt cierpliwa... kobieto.
Odwrócił się z powrotem ku niebu opierając głowę o brzeg i rozkoszując się ciepłą kąpielą. Miał na sobie chytry uśmieszek.

Hao prychnął.
-Proszę cię... Nie obiecuj jej czegoś czego nie możesz być pewna...
Patrzył na nią czerwonymi oczami przeszywającym spojrzeniem. Widać, że chce dodać coś jeszcze.
-Gdyby tu była twoja napakowana małpa inaczej byś śpiewała... A on zarżnąłby nas z zimną krwią i to obydwoje. Ale wy macie przecież już o nas swoje wyobrażenie... -przyciągnął ku sobie Kurobinę i wtulił się w nią stykając się z głowami. Ona miło zamruczała i odwzajemniła uścisk.
-Dla was jesteśmy potworami, krwiożerczymi monstrami niezdolnymi do ludzkich uczuć -mówił z uśmiechem i zamkniętymi oczami pieszcząc Kuro. -Głupie zwierzęta, oszalałe na punkcie gnębienia niewinnych dusz. Myśląc tylko o zaspokojeniu własnego głodu kosztem innych istot. Zagrożenie, niebezpieczeństwo, okropność... Dokładnie tym dla was jest każdy pusty. Mylę się, Shinigami?
Specjalnie podkreślił ostatnie słowo i rzucił jej zimne spojrzenie. Trudno uwierzyć ze oczy o tak gorącej barwie mogą być tak lodowate...
Czekał na to co powie dziewczyna. Był ciekaw czy się rozpłacze czy zacznie zaprzeczać, a może poda jakąś wyuczoną regułkę, której nauczyli ją ludzie jej pokroju.

Hao szybko wstał z wody. Ziemia się zatrzęsła, powietrze zawirowało, woda się wzburzyła,a Reiatsu uwolniło się z Hollowa. Widać, był bardzo zdenerwowany i otoczenie to odczuwało. Kurobina schowała się za jego plecami ze strachu.
-Nie wyobrażaj sobie, że wiesz o mnie cokolwiek! Już trzy razy zginąłem przez takich jak ty!
Zatrzymał się na chwile  po czym postanowił wyrzucić z siebie resztki gniewu.
-Dziwisz się nam? Myślisz, że każdy ma na tyle silną psychikę by przez 60 lat głodować na pustyni, będąc ściganym przez innych ludzi równie skrzywdzonych przez los? Uważasz, że człowiek nie zmieni się w zwierzę jeżeli poczuje, że ukojenie daje mu krzywdzenie innych? Jak sądzisz czy nie mamy po tym wyrzutów sumienia?... Mamy bo my też czujemy. Ale wiedząc co zrobiliśmy i ze będziemy robić to dalej postanawiamy się tego pozbyć. TEGO CO JEST DLA NAS NAJWAŻNIEJSZE! CZŁOWIECZEŃSTWA!!!
Znów zrobił odstęp obserwując reakcję Ayame.
-Ale wy nigdy tego nie zrozumiecie. Jedyna różnica jaka jest między nami to to, że jedni mają miecz przy boku a drudzy maskę na twarzy. Wierz mi Shinigami, żaden "normalny" pusty, nawet ten menos przed grotą nigdy nie zabija dla zabawy. W przeciwieństwie od większości was naszym sensem nie jest zabijanie... lecz przetrwanie. Chcemy po prostu żyć...-przerwał na chwile i odwrócił się do Kuro przytulając ją mocno i uspokajając głaskaniem. Nie był już zdenerwowany a bardziej smutny, aż przybity.
-Nigdy nie zjadłem żadnej duszy, zabijałem tylko tych pustych, którzy byli jak zwierzęta by ukrócić ich męki. Akt miłosierdzia od potwora dla potwora, dla szacunku jego człowieczeństwa. Nie musisz nas zrozumieć... i tak byś nie mogła... Jesteśmy sami zdani na łaskę świata... Tylko ja i Kurobina. Puki mam ją nic więcej mi nie potrzeba...
Zamilkł i uronił jedną łzę odwróciwszy się do dziewczyny tyłem. Nie patrzył na nią. Nie chciał. Był w swoim małym Edenie razem z duszą, dla której był przeznaczony. Kurobiną...

Hao prychnął ale tym razem było słychać smutek w jego głosie.
-Nawet jeśli cię wypuszczę, nim minie dzień twoi kompani przyjdą tu i wszystko zniszczą. Zabiją mnie i Kuro z zimną krwią, wśród wiwatów i wzajemnych oklasków... Jesteś można powiedzieć świadkiem jak to Shinigami których tak lubisz pokazują się od prawdziwej strony... strony morderców zaślepionych własną głupotą. Nic nie da to, że cię teraz wypuszczę. Wolę żebyś zobaczyła na własne oczy kto jest prawdziwym potworem wśród ras.
Założył na siebie wszystko co do tej chwili porzucił. Był już kompletnie ubrany a Kuro siedziała mu na głowie. Podszedł do Shinigami i szepcząc jej do ucha powiedział:
-Zrób coś dla mnie. Zapytaj tej małpy czy walka daje mu przyjemność... Jeżeli tak to wiedz że z nas dwóch tylko on jest potworem. Bo dzierżyć miecz mogą tylko ci, którzy wiedzą kiedy go NIE użyć. I jeśli zginę... zaopiekuj się Kuro...
Następnie odszedł parę kroków w las i przykląkł w medytacji.