Era Bleacha

Deszcz był jej trochę nie w smak, bo jej ciuchy robiły się troszkę mokre. Jednak wyglądało na to, że to tylko przelotna burza i niebo zaraz się uspokoi.
-Może zajrzymy do kryjówki? Skoro dawno cię tam nie było, to może powinieneś wpaść?
Amaya wycisnęła trochę wody z rękawa i przeciągnęła się.
-Nawet jeśli nie chcesz rządzić, to po prostu im to powiedz. Nie mogą cię zmusić.
Hoffman i narwańcza walka w terenie? Tak, to powinno być do niego podobne. Taki człowiek zwykle szlaja się gdzie popadnie, to niestety nieunikniony skutek posiadania niezwyciężonej potęgi jaką jest grupa ludzi i psychika naładowana japońskimi filmami z Jackiem Chanem.

Amaya poczłapała w stronę kryjówki odruchowo poprawiając sobie biust. Duży był, musiał jej trochę przeszkadzać! Z resztą, to było już z przyzwyczajenia. No bo niby czemu miałoby jej być niewygodnie?
-Zmieniło się tylko tyle, że ciebie tam nie ma. No i przywódczyni też nie.
Dziewczyna też maszerowała sobie niespiesznie, nie chciała spieszyć się do prawdopodobnego otrzymania nowych rozkazów. Bo z nią jest tak: w gruncie rzeczy jest bardzo sumienna, i jeśli otrzyma jakiś rozkaz to wykonuje go bez wahania najlepiej jak się da starając się jak może i ryzykując nawet życie. Za to unika samego otrzymywania rozkazów. Proste, a dzięki temu wszyscy mają cię za osobę dobrą, której można zaufać. Plan idealny.

Nagle coś zaszeleściło w krzaku. Nie był to nagły dźwięk raczej jakby z gałęzi zszedł duży wąż. Po chwili jednak ucichł pozostawiając po sobie napięcie i nieznane dotąd Reiatsu przypominające energię Shinigami jednak nie całkowicie identyczną.

Słysząc słowa Fullbringera z za krzaka wyłoniła się postać niezwykle urodziwej kobiety o długich, ciemnych, prostych włosach, zniewalającym spojrzeniu, kształtnej figurze i niezwykłej gracji. Dziewczyna zasłaniała usta długim rękawem białej niemal srebrnej bluzki. Drugą rękę trzymała za sobą jakby z nieśmiałości. Nie wyglądała na groźną a wręcz na przestraszoną. Nie czuć było od niej żadnego Reiatsu.
-I co? - spytała głosem słowika. -Pokazałam się i teraz mnie zabijesz?
W jej głosie było coś niewinnego co budziło ludzkie zaufanie. W połączeniu z tym wyglądem tworzyło wręcz ideał kobiety.
-Kimże jesteś, wojowniku, który chcesz mej śmierci?

Dziewczyna przeszyła go spojrzeniem wciąż ukrywając usta rękawem. Odwróciła głowę i zamknęła oczy udając urażenie.
-Pierwsza zapytałam więc powinnam pierwsza usłyszeć odpowiedź... Fullbringerze.
W pewnym momencie czuć było lekki ruch Reiatsu za plecami dziewczyny. Nie był on sprecyzowany jednak napięcie narastało.
-Skąd wiem że chcesz mej śmierci? Zaraz jak mnie wyczułeś użyłeś swojej mocy by teraz powoli pobierać Reiatsu i rosnąć w siłę... Jeśli nie chcesz mi dopowiedzieć najwidoczniej nie jesteś wart mojej uwagi.

Dziewczyna obróciła na niego swoje oczy nie pokazując żadnych uczuć. Odezwała się po chwili.
-Ten świat jest pełen niebezpieczeństw szczególnie dla takich jak ja, odruchowo ukryłam się tu aby uzyskać przewagę nad potencjalnym przeciwnikiem którym okazałeś się ty...
Dziewczyna prawie dosłownie powtórzyła słowa Patariko i dalej nie odsłaniając ut przedstawiła się.
-Jestem Naruki Kanade.

W momencie kiedy Patariko wspominał o zadaniu śmiertelnego ciosu dziewczyna wyjęła z za pleców coś niebieskiego i przystawiła do głowy. Po dokładniejszym obejrzeniu formy łatwo było rozpoznać że jest to kusza z energii duchowej.
-Proste... jestem Quincy.

// God damn it! koleś przedstawiła się 3 posty temu! Czytaj uważniej!\\

Dziewczyna nie była głupia. Wyglądała jak księżniczka ale wewnątrz niej czaił się ogromny smok. Przewidziała każdy ruch Patariko i kiedy ten odskakiwał użyła Hirenkyaku i pojawiła się tuż za jego plecami. Błysnęło niebieskie światło i Seele Schneider znalazł się przy szyi fullbringera.
-Jesteś na prawdę zarozumiały grożąc przeciwnikowi nie znając nawet jego mocy... Można też powiedzieć głupi. Zrób jeszcze jeden ruch "Pusty bękarcie" a rozwalę ci łeb. Wierz mi moje strzały są szybsze niż twój miecz... A teraz rzuć broń!
Dziewczyna dalej stałe przystawiając koniec kuszy do głowy chłopaka i ostrze do jego szyi. Stała dokładnie za nim.
-A teraz odpowiem na twoje pytanie: Nie zabiłam cię bo jest to barbarzyństwo nawet jak na takiego półpustego jak ty. Z kolei miałam rozkaz zatrzymać każdego Fullbringera. Zatrzymać więc nie muszę cię zabijać jeśli będziesz grzeczny, zrozumiał?
By wydobyć szybciej odpowiedź oparzyła go lekko w szyję ostrzem strzały. Fullbringer był na przwdę w kryzysowej sytuacji.