Era Bleacha

Z mroku wyłoniła się twarz dziewczyny. Zielone oczy dokładnie zlustrowały całe otoczenie. Zajrzała za róg i upewniając się, że nie ma tutaj żadnego pustego szybko przemknęła się uliczkami do swojej małej kryjówki. Znalazła ją niedawno uciekając przed tamtym potworem. Wchodząc do bezpiecznego pomieszczenia usiadła i spojrzała żałośnie na łańcuch zwisający z piersi. Chwyciła go i szarpnęła. Aż sapnęła z bólu
- Ile razy próbuje kończy się tym samym. Co to jest?
Mruknęła do siebie. Zastanawiała się nad tym już od pewnego czasu. Ale na szczęście łańcuch się skracał i był już coraz krótszy. Niedługo powinien odpaść. Nie wiedziała tylko, że to będzie oznaczać koniec niej samej. Niestety... w sumie skąd miała to wiedzieć? Przecież nie pamiętała swojej przeszłości. Tego kim była, co robiła. Nie była pewna jak się nazywa nawet

Z lektury wyrwał ją krzyk. W pierwszej chwili nie zwróciła na to uwagi. Bo po? Ale coś... coś ją zmusiło do ostrożnego wyłonienia się ze swojej kryjówki. Rozejrzała się wokół czy przez przypadek nie nadzieję się na jakiegoś pustego. Kiedy stwierdziła, że teren jest czysty, szybko podbiegła do leżącej.
- Nic Ci nie jest?
Zmartwiona pomogła jej się podnieść. Rozejrzała się i pociągnęła ją do jej kryjówki. Nie było bezpiecznie rozmawiać na środku ulicy o tej porze. Zauważyła też krew na jej twarzy. Westchnęła ciężko
- Opatrzyć Cię czy wolisz nie?
Zapytała raczej z grzeczności.

Pogawędke dziewczyn przerwało pojawienie się w powietrzu jakiegoś reiatsu. W pobliżu dało się słyszeć ryk przypominający trąbienie słonia...tyle, że te było raczej przerażające. Z pobliskich okien wyleciały szyby raniąc obydwie dziewczyny. Coś ich szukało...

-Hej, czekaj! - zawołała głośno za duszą. - Czy nigdy nie wpadłaś na pomysł, żeby nauczyć się z nimi walczyć? Wiesz, że gdy ten łańcuch się skończy, zostaniesz jedną z nich?
Sama wyjęła miecz. Poczuła, że musi coś tej duszyczce udowodnić.
-Lepiej trzymaj się ze mną, bo i tak cię dogoni. Wiesz dlaczego się nie boję? Bo nie muszę!
Miała nadzieję, że dziewczyna wróci. Bo jak nie, to będzie nadal się tułać niczym dziecko we mgle, aż w końcu stanie się pustym i trzeba będzie ją zlikwidować.
-Hejo, puściaku! Jesteś tu? - zawołała, starając się ocenić poziom wyczuwalnego reiatsu.

- Taaa.... jest
Miała ochotę ją zdzielić za wywoływanie wilka z lasu. A było tak pięknie... oczywiście nie wierzyła jej w tą przemianę w potwora. Niby czemu miałaby się nim stać? Tylko dla tego, że łańcuch by odpadł? Nie no nie przesadzajmy.... to nie logiczne dla niej było. Ale teraz miała na głowie większe zmartwienie. To coś... odskoczyła w uniku przed pięścią. Sięgnęła pod kurtkę i wyciągnęła z niej krótki sztylet. Przy jego rozmiarach to nic ale zawsze jakaś obrona. Ruszyła na niego z szarżą. Starała się biec jak najszybciej i chwilę przed tym jak zderzyłaby się z nim, wykonała stylowy ślizg między jego nogami, próbując zyskać na czasie i drodze ucieczki. W drugą stronę było, o ile dobrze pamiętała zawalone przejście. Pusty stał jej na drodze. Nie wierzyła, że jej się to uda ale mimo to spróbowała. Gdyby jednak wszystko poszło po jej myśli, po drugiej stronie podniosła się na nogi i rozpoczęła bieg w ciasnych przesmykach. Jeśli nie... cóż. Tamta coś mówiła o tym, że ma się jej trzymać. Hebi miała nadzieję, że jednak tamta coś umie. Takie małe ubezpieczenie

Pusty zaatakował ręką ale Amaya okazała się silniejsza. Zablokowała jego atak bez trudu. Pusty jednak nie rezygnował, zaryczał jak bomba atomowa i zaczął ładować Cero w gębie, czerwone reiatsu zabarwiło uliczkę na krwawy kolor. Amaya złapała go za kark i złamała go ale ten żył dalej...i prawie kończył ładować swoje Cero w obrzydliwej paszczy.

Widząc to dziewczyna przełknęła ślinę. Widziała kiedyś jakie skutki niósł za sobą ten promień. Pierwszym odruchem było ukrycie się w cieniu i rozejrzenie za ewentualną kryjówką. Kątem oka obserwowała tez poczynania tamtej. Czyli jednak coś umiała.... nie było tak źle
- Lepsze to niż gołe ręce
Odkrzyknęła jej
- Uważaj na promień! Prawie skończył!
Nagle dostała olśnienia. Miała przecież jeszcze resztkę wywaru z byliny tojadu. Wyciągnęła mały flakonik i spojrzała się na niego.
- Za mało ale może starczy tyle... Ej ty! Chcesz go sparaliżować na chwilę?
Krzyknęła do Amayi machając buteleczką w ręce