Era Bleacha

Mikashi szedł przed siebie, nie wiedząc co począć, by w pewnym momencie dojrzeć zarośniętą budowlę w oddali. Zbliżył się on do niej wyraźnie zafascynowany i przyglądał się jej z bliska. Po chwili naszła go ochota, by pozwiedzać ją od środka, więc przebiegł ponad murem i znalazł się wewnątrz. Spojrzał na dziedziniec, po czym poszedł wgłąb budowli.

Tanama w dalszym ciągu zwiedzał zamczysko, jednak był wstanie wyczuć skromne pokłady reiatsu na zewnątrz. Było to spowodowane z pewnością przez mury, które ograniczały jego umiejętności. Postanowił wyjść na dziedziniec i poczekać na zbliżającego się osobnika. nie był pewny kto to będzie, jednak był zbyt ciekawski i musiał to sprawdzić. Miał na sobie biały garnitur, z czerwoną, krwawą wręcz koszulą. Marynarka nie była zamknięta, na dłoniach widniały rękawiczki, a na twarzy znajdowała się blizna. Blizna która powstała zresztą niedawno i o której ciągle jeszcze myślał espada.

- Yyyy, witaj. Nazywam się Mikashi i zwiedzam sobie tutejszy zamek - powiedział mężczyzna, widząc spojrzenie dziewczyny. Nie wiedział czy o to jej chodzi, jednak wolał się przedstawić, choćby z grzeczności. Spojrzał na butelkę w dłoni dziewczyny, myśląc przy tym coś o dziewczynach, które nie powinny sięgać po alkohol, jednak szybko mu te myśli wypadły z głowy. Uśmiechnął się po czym odsunął w bok chcąc przepuścić dziewczynę. Bądź co bądź ale nie zamierzał stwarzać jej problemów, wyglądała na osobę skrajnie wyczerpaną lub mocno zdenerwowaną. Nieważny który z tych stanów to był, oba były raczej niezbyt przyjemne.

Po tym co usłyszał zawiesił się na chwilę z dziwnym wyrazem twarzy. Jednak po chwili na powrót włączył się i poszedł w ślad za dziewczyną. Stanął gdzieś z boku pod jedną ze ścian i oparł się o nią wygodnie. Patrzył w niebo rozmyślając i słuchając oddechów dziewczyny. Bynajmniej starając się je wychwycić. Wziął kilka wdechów po czym spytał
- Podopiecznych? Nie powiedziałbym, że piastujesz jakieś ważne stanowisko... - powiedział to, jednak nie chciał tymi słowami urazić dziewczyny, było to raczej głośne myślenie.

- Napiję się, ale czegoś swojego. - odparł chłopak, a w jego dłoni pojawiła się flaszka wypełniona trunkiem. Whisky... Spojrzał on do środka flaszki po czym wypił łyk, wykrzywiając się przy tym. Nie przepadał za alkoholem, dlatego nie pił od dawna. Spowodowane to było nie tyle niechęciom, a brakiem towarzystwa. Dlatego teraz postanowił zakosztować procentów.
- Jakie stanowisko sprawujesz? Jeśli można wiedzieć, wybacz ale zawsze byłem ciekawski - spytał Tanama, niezbt dumny z swoich pytań. Ciekawość to pierwszy stopień do piekła. Arrancar wiedział o tym, jednak stwierdził że od dawna jest prawą ręką diabła, toteż nie przejmował się tym, do teraz...


edit, poprawka BBCode

Ostatnio edytowany przez Mikashi Tanama (2012-11-06 22:37:55)

Mikashi spojrzła nadziewczynę po czym lekceważąco zdjął rękawiczkę. A co mi tam xd I tak niedługo się jej pozbędę pomyślał i pokazał dziewczynie tatuaż na wnętrzu swojej prawej dłoni. Cyfra 4 była dobrze widoczna w tym świetle, więc mogła nie budzić wątpliwości.
- Wiesz co to jest, prawda? Z pewnością zdajesz sobie sprawę z tego, co oznacza ta cyfra, jednak nie mówi ona do końca prawdy - mówił espada, uśmiechając się w stronę dziewczyny. Po chwili znowu nałożył rękawiczkę, spoglądając na butelkę. Na jego twarzy pojawił się jakby smutek...

- Pozwól, że Ci pokażę - odparł Tanama, po czym odbił się od ściany i zrobił kilka kroków do przodu. Dało się odczuć dziwną presję, powietrze stało się cięższe i po chwili można już było dostrzec wiszącą w powietrzu energię. Ciemno niebieska  energia otaczała arrancara ze wszystkich stron. Zwiększała się coraz bardziej, by po chwili wybić się w niebo niczym gejzer. Słup energii powiększał się z każdą chwilą, prezentując gigantyczną potęgę Mikashiego. Siła jaką posiadał była wstanie znieść z powierzchni ziemi całe miasto w ułamki sekund i tylko Amaya była w stanie doświadczyć tej potęgi i przeżyć. Po kilku chwilach energia zniknęła, wszystko wróciło do normy, a przez zamek przetoczył się powiew ciepłego powietrza.
- Nie do końca prawda, gdyż jestem o wiele silniejszy od tego, na co wskazuje mój numer, jednak nie potrzebuję większego stopnia. Nawet ten nie jest mi potrzebny. Mam go dla zachcianki. Niedługo się go pozbędę. - mówił espada spokojnym tonem. Rozmyślał nad swoją mocą znowu twierdząc, że musi zwiększyć pokłady energii.  Po czym wrócił pod ścianę i stał