Era Bleacha

Mężczyzna odebrał miecz od Active i przytaknął mu lekko.
- Dzięki.
Jednak słysząc jego pytanie nieco się zdziwił.
- Cóż... faktycznie, teraz nie masz większego wyboru jak stać się prawdziwym shinigami. W takim razie powinieneś się ze mną udać do naszej kryjówki. Wyjaśnię Ci wszystko po drodze. Za mną. - odpowiedział po czym odwrócił się i zaczął iść w stronę kryjówki buntowników

Noc była już późna i dosyć chłodna co nie było niczym wyjątkowym o tej porze roku. Idąc tak, Nassanael potknął się o coś, przez co wylądował z twarzą w śniegu, rozlewając piwo. Podnosząc się z powrotem na nogi, chłopak zauważył jak kilkadziesiąt metrów przed nim leży coś przypominającego ludzkie ciało. Noce zimą ze względu na śnieg bywają nieco jaśniejsze niż podczas innych pór roku lecz i tak z tej odległości trudno było mu dostrzec jakiekolwiek szczegóły. Ponadto dookoła nie było widać nikogo innego.

Kiedy Nassanael podszedł bliżej, zauważył, że była to dosyć młoda brunetka, z długimi do talii włosami niedbale opuszczonymi na ziemię. Ubrana była niedbale w skromne, białe kimono, odsłaniające obecnie jedną z jej pokaźnych piersi. Puls był wyczuwalny, a zaraz po jego sprawdzeniu, chłopak mógł spostrzec jak dziewczyna porusza ustami jakby coś mówiła, jednak ciężko było obecnie cokolwiek z tego usłyszeć, a tym bardziej zrozumieć.

wygląd:

Dziewczyna nie wyglądała na ranną, lecz można było odnieść wrażenie zupełnie czegoś przeciwnego. Spowodowane było to zapewne jej gorączką, co nie powinno być niczym dziwnym, biorąc pod uwagę chociażby to jak była ubrana. Leżąc na ziemi, po pewnym czasie leniwie uniosła powieki.
- Kim... jesteś? - zapytała z lekkim strachem w głosie ujrzawszy sylwetkę Nassanaela przysłanianą przez ciemność
- Gdzie ja jestem? - szybko zapytała ponownie nie dając zbytnio czasu na odpowiedzenie na pierwsze pytanie

Dziewczyna słysząc słowa Nassanaela usiadła i pokręciła przecząco głową. Widać była zdziwiona słowami Nassanaela i zdawała się na chwilę odpłynąć po czym po chwili jęknęła z przerażeniem.
Już wiem...
Dziewczyna wstała na nogi zdejmując z siebie okrycie Nassanaela.
- Dziękuję za opiekę. Wybacz ale pora już na mnie. - Odpowiedziała nieco pośpiesznie i zaczęła iść w stronę wyjścia mimo tego, iż ledwo trzymała się na nogach

Dziewczyna wyszła z budynku, mało nie przewracając się po drodze. Kilka chwil po tym jak opuściła budynek znalazła się w nim z powrotem. Tym razem jednak weszła przez ścianę zamiast przez drzwi i bynajmniej nie z własnej woli. Najwidoczniej ktoś lub coś przyłożyło jej tak mocno, że aż przeleciała przez ścianę budynku. Była w opłakanym stanie. Krew lała jej się strumieniem z ust, a obie jej ręce były widocznie zniekształcone od złamań. Na powrót straciła przytomność tuż po tym jak kaszlnęła mocno krwią. Była tak niemiłosiernie zmasakrowana, że wydawać się mogło, iż już tego nie przeżyje. Po chwili przez dziurę w ścianie przeszedł potwór, który z początku przypominał pustego, jednak nie miał na sobie maski. Mimo tego, jego twarz i tak była przerażająca. Otwór gębowy znajdował się między szyją, a brodą i bynajmniej nie zamykały go usta, a cztery zakrwawione części skóry. Zamiast nóg od kolan w dół, miał dwa zsechnięte betonowe klocki, zamiast lewej ręki lufę od swego rodzaju karabinu, a zamiast prawej ręki młot, którego rękojeść jaką stanowiło przedramie była z obu stron ,,zaostrzona". Widocznie to właśnie to stworzenie było sprawką tego zamieszania. Wchodząc do środka stwór ryknął głośno, unosząc głowę do góry i ukazując swój obrzydliwy otwór gębowy po czym spojrzał na dziewczynę jakby z powrotem chciał coś jej zrobić.

Potwór zablokował oba cięcia Nassanaela. Unosząc prawą rękę do góry zablokował lufą cięcie skierowane na ramię, zaś lewą ręką zablokował atak skierowany na szyję w podobny sposób. Po chwili przekręcił swoją prawą rękę tak, aby wylot lufy skierowany był na Nassanaela lecz nadal blokował ostrze po czym z charakterystycznym dźwiękiem poprzedzającym strzały, wystrzelił serię kilkunastu pocisków w jego stronę tak, aby nabrać dystansu. Niezależnie od efektu, chwilę potem zza zniszczonej ściany słychać było czyjś gruby, męski głos.
- Tíngzhǐ, Garcia. Zuò Hǎo.
Potwór ryknął krótko jakby rozumiał o co chodzi i zaniechał jakichkolwiek działań. Mężczyzna był tęgi, bardzo dobrze zbudowany, o nieprzeciętnie wielkiej masie. Widać, iż nie był tutejszy. Nosił koszulkę bez rękawów, proste dżinsy, czarne rękawiczki bez palców oraz słuchawki zawieszone na szyi.