Era Bleacha

Przez chwilę między nim a towarzyszką panowała cisza, która przytrafiała czarnowłosego o głuchą ciszę  uszach. Chciał już coś powiedzieć, ale na całe szczęście Hatsuyuki odezwała się.
- Ano tak! Trafiłem ciebie. Tak, wiem o co chodzi w takich treningach, albo jak wcześniej wspominałem, że na takie kije nie walczyłem. - na początku odparł z swoim entuzjazmem, a później rozwiną swoją wypowiedź.
Teraz jakby zdjął niewidzialną maskę, a na twarzy pojawił się uśmiech.
To nie była jego wina, że w akademii dali go od razu na głęboką wodę, więc pierwszy raz walczy na takie kije. To było dla młodego ciekawe doświadczenie, ale z drugiej strony wolał walczyć na prawdziwe miecze bo, czuł się pewniej czuć ciężar swojego żniwiarza dusz, chociaż nie potrafi walczyć tak jak inni swoimi zanpaktou.
Miecz Izukiego leżał obok zanpaktou Hatsuyuki, mimo to, że nikt nie wiem kto, ani co kryje się pod postacią niebieskiego miecza, to na słowa zanpaktou Yuki - których, każdy shinigami nie może  ich usłyszeć, tylko właściciel. Katana Izukiego zaczęła tworzyć jakiś obłok niebieskiego dymu.
Akatshi już chciał zgodzić się drugą rundę treningu, ale jeszcze odparł.
- Dobry zespół? Ale, wiesz, że to są tylko początki naszych umiejętności, które są pokazywane między nami. - wyraził swoją opinię, na ten temat.

Izuki wysłuchał z uśmiechem na twarzy słów Hatsuyuki. Po tym spojrzał na swoje zanpaktou i  zdziwił się ogromnie, co teraz się dzieje z jego kataną. Szybko podbiegł do swojej brani i chciał jakoś zatuszować obecność niebieskiego dymu.
Skierował głowę do Yuki, tym razem przymykając oczy w swoim uśmiechu.
- O to dobrze. Tak, moje ataki mogą być silniejsze od twoich bo, ja władać jednym mieczem a ty dwoma bo, ja nie umiem władać dwoma. Jeden mi wystarczy.- przyjaźnie zachichotał się, żeby jakoś odwrócić uwagę od niebieskiego dymu, ale pewnie Hatsu to zauważyła...
Po jego niby szczeniackim zachowaniu doprowadził się do porządku i odparł - Ech... Yuki co do naszych broni to nie jestem pewien, czy one polubię się... - na razie powiedział tylko tyle, na ten temat.

- Jeśli tobie czegoś brakuje do ogona, to przywiąż sobie jakąś wstążkę, czy coś takiego. - po raz kolejny towarzyszka musiała coś wtrącić o swoim ogonie, więc po części nie mógł tego wytrzymać, więc wypowiedział swoją opinię, co mniej więcej ma,żeby nie czuć, że co jej brakuje przy ogonie.
Słuchał dalej, ale tym razem uważniej, niż została wtrącona przez nią kwestia, o swoim ogonie.
- Rozumiem. Spotkałem się również z takimi mieczami, które mają ostrze o jednej stronie, a drugą stronę mają tępą. Co prawda tą, tępą stroną miecza mało co można zrobić. Ja bym to ujął, że taką stroną nie można zrobić nic, co mogłoby ciebie uratować przed silniejszym przeciwnikiem.  Na szczęście zdecydowałem się na jeden miecz, który ma ostrze po obu stronach i można bronić się w różnoraki sposób, przed silniejszym przeciwnikiem, albo zwykłym przeciwnikiem. - po swojej długiej wypowiedzi chwycił swój miecz i wstał. Umieścił go zza pasem swojego stroju. Trochę otrzepał go z kurzu, który zdołał osadzić się na rękojeści zanpaktou Akatshiego.
W międzyczasie oczyszczania swojej broni słuchał dalej, tego co Hatsu miała do powiedzenia.
- Każdy uczy się jak poprawnie władać swoimi mieczami, ale żeby dojść do perfekcji, to trzeb wiele treningów i ćwiczeń. Rozumiem, że ty miałaś trudną przeszłość, ale po co nad tym rozmyślać, po co to dalej przypominać sobie w nieskończoność. Ciesz się, że jesteś tutaj i jesteś shinigamim oraz, że masz takie towarzysza jak ja!. - na początku powiedział, to co uważał za stosowne, ale później trochę współczuł Hatsuyuki, że wychowywała się z takich, a nie innych okoliczności swojego życia, które polegało na walczeniu o swoje życie. Na końcu dodał trochę swojego optymizmu, żeby rozluźnić sytuację i pokazał kciukiem na siebie i zamknął jedno oko.
- No cóż, jak widzisz, jak ktoś jest na takim poziomie co ja, to mogę z nim trenować do woli! - znów było słychać jego optymizm. Po chwili zaczął zastanawiać się, czy Yuki jest na takim samym poziomie co on.