Era Bleacha

Szaleńczy uśmiech chłopaka powodował ogromną odrazę w wielu osobach. W obecnej sytuacji ten uśmiech zwiastował tylko i wyłącznie śmierć. Pusty był oślepiony, a on w dogodnej sytuacji aby zakończyć tę walkę. Ciężki oddech i szybkie pchnięcie ostrzem w kark i maskę pustego dodawały mu adrenaliny. To odczucie sprawiało mu przyjemność i satysfakcję. Wykonał płyny ruch i ostrze zatopiło się w delikatnej skórze pustego. Myku wyglądał tak jakby świat dla niego nie istniał, tylko on i jego ostrze. Broń, która właśnie uśmiercała pustego.

Pusty był oślepiony. Aoki zaatakował dobrze. Ostrze wbiło się w kark stwora ale tylko do połowy a hollow był dość...szeroki. Zarzęził i zawył po czym odskoczył gwałtownie w bok. Ostrze oplatało ręke Myku więc został pociągnięty za stworem jako lżejszy i słabszy siłowo. Ostrze dopiero po lądowaniu stwora wylazło z pusrego i Myku poleciał w krzaki. Podrapał sovie twarz do krwi a jakaś wyjątkowo wredna gałąź wbiła mu sięw udo na kilka centymetrów i ułamała zostając w ciele. Troszke wyżej i trafiła byl w o wiele bardziej bolesne miejsce...
Pusty chyba dochodził do siebie po oślepieniu ale z rany na karku ciekła mu krew a głowa lekko drgała. Widocznie rana naruszyła coś ważnego. Jego ryk znowu odezwał się bólem w uszach wszystkich w okolicy. Dostrzegł Myku i ruszył na niego szarżą. Gdy był blisko skoczył w górę wznosząc pazury do bardzo silnego ciosu na korpus...
Tymczasem Aoki mógł poczuć jakieś dziwne swędzenie,jakby poczucie bycia obserwowanym. W krzakach po drugiej stronie polany coś się poruszyło. Jednak z powodu hałaśliwego jak słoń w składzie porcelany hollowa nie dało się nic usłyszeć a krzaki były gęste od liści...

-Tak Ayame, masz rację... Błąkaj się bez celu. To bardzo zajmująca rozrywka. Nie ma co...
Że tak powiem, wyłoniła się z cienia drzew i kopiąc jakiś mały kamyczek lazła nie bardzo wiedząc gdzie, po co i dlaczego. Mamrotała do siebie jaka to jest genialna, bo wybrała się na wycieczkę dookoła świata. Po czym przeszła przez dwie wiochy i stwierdziła że już się jej odechciało. Słomiany zapał Ayame wszystkim jest znany. W końcu rozejrzała się dookoła, zdmuchnęła grzywę z czoła i skrzywiła się jakby poczuła stare skarpetki Hoffa.
-Jeszcze gadam do siebie jak obłąkaniec. Boże, zeszłam na psy. Stanowczo potrzebuję towarzystwa.
Nie miała co liczyć na pogadankę ze swoim zanpakutou gdyż mentalnie zakneblowała, związała i zatrzasnęła w piwnicy swojej świadomości Nagai. No bo poważnie. Ile można wysłuchiwać o własnej nieodpowiedzialności, braku wypełniania zobowiązań (pfff... Wobec kogo? Dobre sobie) i ogólnym braku jakichkolwiek działań wobec swojej rasy. Oczywiście Nagai ochrzaniła biedną Ayame gdy ta zakomunikowała jej że ma wszystko głęboko w nosie, zostaje pustelnikiem i będzie jeść korzenie. Zero zrozumienia. ZERO. Także... I ten pomysł Ayame porzuciła bo jak widać samotność jej nie służy. Tylko czego się spodziewała? Znaleźć żywą duszę na środku zadupia? Heh. Ale zaraz... Czy tamta sosna się zatrzęsła? Czy to jakiaś przerośnięta sowa czy jednak... ŻYWA DUSZA?! Ayame załączyła zoom w oczach i... Hej!
-CHINATSA DOBRY BOŻE! OOO MATKO I CÓRKO!
Tak, entuzjazm z niej emanuje niczym promieniowanie w Czarnobylu. Rzuciła się biegiem pod sosnę i wystawiła ramiona w powitalnym geście.

Szła. Dobry początek. Każdy gdzieś zmierza. Każdy mniej lub bardziej zna swój cel... Albo teoretycznie go znał. Hebi nie wiedziała już co robi w tej okolicy. Ni w ząb nie wyglądała jak ta gdzie chciała trafić. Stanęła więc na skraju polany i westchnęła zrezygnowana. Kręciła się po tej okolicy już dłuższy czas ale nikogo nie widziała. NIKOGO! Nawet głupiej wiewiórki. Przymknęła oczy
- I po co Ci było się buntować. Mogłabyś teraz spokojnie w baraku spać a nie szwendać się Bóg wie gdzie....
Jakby tego było mało z oddali doszły ją dziwne dźwięki. Najpierw krzyk, który jak się okazało należał do dziewczyny pędzącej przez polanę. Czyli mamy 2 osoby wedle tego co krzyczy... A tam co znowu? Spojrzała w kierunku niebieskich płomieni. No daltonistą to ona nie jest bo to choroba mężczyzn więc na pewno ogień jest niebieski. A to może oznaczać tylko jedno
- Hebi kłopoty same Cię znalazły... Było nie narzekać na swoją pozycję, trzymać dzióbek na kłódkę a wszyscy byliby szczęśliwi... Na pewno ty byś była...
Stare szczęście do wyn