Era Bleacha

Chwilę relaksu dziewczyny przerwał łomot w pobliskim domu. Brzmiał tak jak rodzinna awantura gdyby nie to ze po chwili wypadł z niego... Hao. Najwidoczniej Hollow nie natrudził się w określaniu miejsca otworzenia Garganty i wylądował wprost w czyjejś kuchni. Cóż lepsze to niż w barakach jakiegoś z oddziałów...
Hao był obijany przez właścicielkę, która krzyczała coś piskliwym głosem na przemiennie tłukąc go w głowę i w tułów. Pusty najwidoczniej był dżentelmenem i nie ośmielił się nawet osłaniać przed ciosami kobiety... Przez miał pełno guzów i ran po uderzeniach naczyniem.
W końcu jeden z ciosów przeważył chłopaka i upadł on na ziemie niczym trup. Kobieta przestraszyła się nie na żarty i wróciła do domu w pośpiechu rozglądając się czy ktoś jej nie widzi.
-Przecież przeprosiłeeeeeeeem... -wybełkotał nawet nie zauważając Ayame. Następnie zemdlał z nadmiaru wrażeń.

Hao odzyskał przytomność już kiedy Ayame brała go na plecy jednak nie mógł sobie odmówić przyjemności z bycia niesionym.
-Taaaak... -odpowiedział dziewczynie. -Takie życie kiedy jedynym marzeniem każdego jest wbić w ciebie jak najwięcej mieczy... Przyzwyczaiłem się do tego...
Hao miał cały czas zamknięte oczy i leżał na plecach na soczystej trawie. przejechał dłonią po jej zielonych źdźbłach. Rozmarzył się w ich dotyku.
-Dlaczego? Dlaczego nie ma na świecie kogoś takiego jak ja? Dlaczego wszyscy są przeciw mnie... Czy zrobiłem coś złego że zasłużyłem na taki los?
Hao zadawał te pytania bardziej sobie mimo iż od wielu lat znał na nie odpowiedzi.

Hao jedynie westchnął głęboko... A co? Myśleliście, że to jakiś romans gdzie Hollow będzie przepraszać na kolanach Shinigami mimo swojej opinii o tym parszywym gatunku po czym ze zwykłej przyjaźni wywiąże się gorący romans i historia zakazanej miłości? O nie, moi mili, tak to my się bawić nie będziemy.
Prawda jest taka, że Pusty średnio przejął się ironią Ayame. Oczywiście nie chciał jej urazić ale o ona tak zinterpretowała pytanie, które zadał na wpół przytomnie. Chłopak nie miał w tym żadnej winy.
Położył dłonie pod głową i rozłożył się na trawie patrząc w błękitne niebo. Kątem oka obserwował wirującą dziewczynę. Musze przyznać ze ma całkiem powabną figurę oraz nieźle się rusza..., pomyślał i uśmiechnął się do swoich myśli. Jednakże w tej chwili bardziej niż seksapil Ayame interesowało go jej Zanpakutou. Nigdy nie widział podobnej formy (wstęga wyglądała jednocześnie godnie i zabójczo, i właśnie ta zbieżność uderzyła Hao).
Zapamiętać: Moje Zanpakutou ma nie być kataną ale musi wyglądać elegancko. Może coś europejskiego?...