Era Bleacha

Kiedy Rafael przekroczył próg drzwi, od razu mógł zauważyć siedzącą na swym tronie w bardzo dostojny sposób 0 Espadę, która samym swoim wyglądem potwierdzała to, iż jest królową Hueco Mundo. Odprowadzała go swym mroźnym, lecz nie wrogim wzrokiem od chwili przekroczenia progu. Wyraz jej twarzy był dość surowy, być może z tego powodu, iż dopiero teraz Rafael zaprezentował jej swoją obecność jako piątego espady, jednak nie budził on lęku.
- ... ,,już jakiś czas temu". - dokończyła za niego neutralnym głosem
- Czekałam na Twoje przybycie. - kontynuowała po chwili ciszy - Uznałam, iż skoro wcześniej tutaj nie przybyłeś, to nie zostałeś jeszcze pełnoprawnym Espadą. Cieszę się jednak, że wreszcie się zjawiłeś. Nazywam się Yuki Ikkaki. Z radością obserwuję jak Espada rośnie w siłę, dzięki takim osobom jak Ty. Nie zawiedź mojego zaufania, a nie będziesz miał czego się obawiać z mojej strony.

Yuki wysłuchała Rafaela uważnie, a przez jej twarz przebijało się zdziwienie i niedowierzanie jego słowom.
- Porwałeś się na piątego espadę nawet samemu nie wiedząc po co?
Westchnęła, po czym wstała delikatnie z tronu.
- Jesteś Espadą. Pustym, jak my wszyscy w Hueco Mundo, toteż masz służyć wszystkim nam, broniąc nas przed polującymi na nas Shinigami, zwłaszcza tych z Seireitei, bo oni są najgorsi. Służysz nam wszystkim, jednak odpowiadasz za swoje czyny przede mną.
Kiedy skończyła, odwróciła się w bok i zrobiła parę kroków, po czym kontynuowała nie patrząc na Rafaela lecz przed siebie.
- To jak zostałeś piątym espadą mnie nie obchodzi. Jeśli jesteś w stanie dowieść swoją siłą, że na ten tytuł zasługujesz, to taka wiedza mi w zupełności wystarczy. - po chwili odwróciła głowę w stronę Rafaela - A co do naszych planów, wkrótce je poznasz. Na chwilę obecną musi Ci wystarczyć wiedza o tym, kto jest naszym wrogiem, a kto sojusznikiem. Racja, nie wspomniałam o tych drugich, choć pewnie sam już się tego domyśliłeś. Naszymi sprzymierzeńcami są zbuntowani Shinigami, którzy zamieszkują świat żywych... przynajmniej do czasu, aż ta wojna o sukcesję się nie skończy...

Usłyszawszy opinię Rafaela kobieta z powrotem usiadła, dodając przy tym:
- Pewnie masz rację.
Kiedy już usiadła, założyła nogę na nogę i oparła się wygodnie.
- Nie musisz im pomagać. Wystarczy, że nie będziesz im przeszkadzał w zabijaniu innych shinigamich. Jestem przekonana, iż odwzajemnią nam się tym samym. Im bardziej są osłabieni, im bardziej zabijają się między sobą, tym bardziej my rośniemy w siłę. Zapamiętaj, ,,wróg mojego wroga jest moim przyjacielem". To wystarczający powód, aby ich wspomóc w walce.
Na zadane przez Rafaela chwilę później pytanie, uniosła lekko swoją rekę, oparła ją łokciem o oparcie, a na otwartej dłoni położyła swoją głowę.
- Przedstawiciele innych ras są zbyt zajęci wybijaniem siebie nawzajem. W tym chaosie, shinigami są święcie przekonani o swojej potędze. Nie uważają za zagrożenie ani nas, ani buntowników, nie wspominając o innych. Nie wyprowadzajmy ich z błędu. Zbytnią pewność siebie bardzo łatwo jest wykorzystać. Ich przywódca jest świetnym strategiem, jednak żyjącym w świecie swojej własnej legendy. Ona doprowadzi go do zguby.
Kiedy Yuki usłyszała pytanie Rafaela odnośnie jej samej, Espada uniosła głowę opartą wcześniej na dłoni jak oparzona, otwierając szeroko oczy ze zdziwienia, po czym po krótkiej chwili z powrotem przybrała przyjazny wyraz twarzy z lekkim uśmiechem.
- Przyznam, że zaskoczyłeś mnie tym pytaniem... Pierwszy raz ktoś mnie zapytał o coś takiego... Jaka jestem? Cóż, póki co, na chwilę obecną musi Ci wystarczyć to, że nienawidzę walki. Nienawidzę walczyć, nienawidzę gdy inni muszą walczyć... Gdyby tylko istniałaby inna możliwość rozwiązania tego odwie