Era Bleacha

- Jak już o tym wspomniałaś to faktycznie... - Powiedział rozglądając się demonstracyjnie dookoła i prawą ręką drapiąc się po potylicy, lewą ręką wciąż obejmując Ayame
Odzywając się ponownie i całując go w policzek, Ayame znów przykuła uwagę Hoffmana, który również spojrzał jej w oczy.
- No patrz... to zupełnie tak jak ja. - Tudzież znów uśmiechnął się przyjaźnie

- Ałć! - Złapał się reką za nos dostawszy uprzednio pstryczka od dziewczyny, a słysząc po chwili co powiedziała, zrobił naburmuszoną minę, zupełnie jak małe dziecko
- Powinnaś bardziej mi ufać...
Nie mógł się nadziwić temu co zrobiła chwilę potem. Spóźniony, zanim zatrybił co się w ogóle dzieje, wyciągnął w jej stonę rekę.
- Cz-czekaj!  To nie fair! Ja nie mam konia... Wcale się na to nie zgodziłem! - Wydarł sie w niebogłosy za dziewczyną, jednak nadal stojąc w miejscu, po czym kiedy zdał sobie z tego sprawę, paradoksalnie zerwał się i zaczął biec za nią ile sił w nogach, mimo, iż była od niego o wiele dalej

Do uszu Nassanaela dał się nieść śpiew. Głos był tak przepiękny że nawet najtwardsze serce by drgnęło. Gdyby podążył on dalej za tym głosem trafił by nad mały stawik, w którym kąpała się dziewczyna. Z nad tafli wody wystawała idealnie sama głowa i trochę ramion więc nie dało się podejrzeć więcej ciała. Włosy dziewczyny były kruczoczarne a cera śnieżnobiała co tworzyło swego rodzaju kontrast. Jej oczy były duże i błękitne jak tafla wody. Ów dziewczyna nie liczyła sobie więcej niż 26 lat, przynajmniej z wyglądu. Zarówno jej ubrania jak i cały dobytek pozostał na brzegu.

Nie minęło wiele czasu aż Nassanael został zdemaskowany.
-Zboczeniec!
Krzyknęła, jednak krzyk nie był ani donośny anie gwałtowny. Nie dało się w nim nawet usłyszeć przerażenia. Ona po prostu sobie krzyknęła. Gdyby Nassanael się przyjrzał, mógł zobaczyć szyderczy uśmiech. Kobieta podpłynęła bliżej brzegu.
-Ładnie to tak podglądać?
Spytała z uśmiechem powoli wychodząc z jeziora. To co ujrzeć mógł Nass pozazdrościło by mu sporo innych facetów. Kobieta była jak z marzenia. Duży, jednak bez przegięć, jędrny biust, wysportowana sylwetka... oraz inne walory damskie. Gdy tylko wyszła okryła się ręcznikiem. Cały czas uśmiechała się.
-Coś nie tak?
Spytała podchodząc bliżej i zarzucając ręcznik na twarz Nassa. Gdy tylko go zdjął, dziewczyna stała do niego plecami z naciągniętymi, obcisłymi jeansami i wkładał właśnie stanik.
-Pomożesz?
Spytała robiąc wielkie oczy, unosząc delikatnie brwi i zerkając przez ramie na chłopaka.

-Nie jestem taka slaba i bezbronna jak Ci sie wydaje.
Wyjasnila. Na jej twarzy caly czas widnial usmiech, ktory uwydatnial tylko jej piekno. Nassanael mogl miec problemy ze zdrowym rozumowaniem. Mogl poczuc nagle dziwne uczucie przeplywajace przez cale jego cialo od mommentu gdy dotknal jej skory. Naciagnela na siebie luzna bluzke z duzym dekoltem schylila sie aby naciagnac trampki na nogi.
-Moge miec do Ciebi prosbe?
Spytala podchodzac blizej Nassa i dotykajac jego reki.
-Zabij sie.
Wyszeptala mu do ucha a chlopak jak zaczarowany siegnal po katane reka, ktora dotknal jej ciala i powoli kierowal ja ku swej gardzieli. Wlasnie stracil kontrole nad swoja reka, poki co.

Nim katana wróciła do Nassa dziewczyna już stała za nim.
-Nie nie tak po prostu.
Powiedziała łapiąc go w pasie i całując lekko w policzek po czym odskoczyła w tył. Nassanael mógł poczuć silny ból w głowie i całym torsie, który jakby go rozrywał od środka.
-Możesz zawsze nacieszyć jeszcze oczy, ciało oraz umysł ale wcześniej...
I tu urwała a jej oczy, który patrzyły wprost w oczy chłopaka, błysnęły fioletowym światłem. Silne zawroty głowy, nudności i ból. Te trzy rzeczy towarzyszyły teraz shinigamiemu.
-Ale wcześniej trochę się tobą pobawię.
Bezsilny chłopak mógł poczuć tylko silne kopnięcie w głowę, które zwaliło go z nóg i odcięło "prąd". Zemdlał. Minęło trochę czasu aż się ocknął. Jednak znajdował się on w innym miejscu. Był podwieszony za ręce do sufitu w jakimś dziwnym domku. Najprawdopodobniej gdzieś w głębi lasu. Dookoła panowała miła atmosfera, świeczki pozapalane, przed nim stał nakryty stół a dziewczyna, którą miał "przyjemność" poznać właśnie coś robiła przy kuchence. Jego ręka była opatrzona, jednak nie sprawiało to że miał nad nią władze. Broń była mu odebrana oraz porządnie schowana.
-Widzę że się ocknąłeś. Tak w ogóle jestem Mio.
Gdyby Nass się przyjrzał, mógł zobaczyć że stała ona półnago w fartuchu kuchennym.
-To jest mój dom a ty jesteś moim gościem.

Dziewczyna nie odpowiedziała. Podeszła do Nassanaela z nożem.
-Mam nadzieje że nie jadłeś.
Mówiła spokojnie a jej dekolt aż prosił się by spojrzeć. Wzięła zamach nożem i... Odcięła liny trzymające chłopaka przywiązanego do sufitu.
-Tam w rogu jest krzesło, dosuń je sobie.
Dodała odwracając się i spoglądając przez ramie. Wróciła do kuchenki, coś przelała, przesypała, zamieszała i voila! Nass mógł ujrzeć, poza nieziemsko kuszącą gospodynią, pyszny obiad, który pachniał znakomicie.
-Smacznego.
Uśmiechnęła się i zasiadła do stołu.
-Mam nadzieję że Ci posmakuje. Czemu jesteś ciekawy tamtego przy jeziorze? Stało się i tyle. Mogło mnie nieco ponieść przepraszam. Teraz chciała bym to naprawić.