Era Bleacha

-Pierwszą rzeczą, którą masz zrobić, to przestać gapić się na moje cycki. - rzuciła Amaya z głupim uśmiechem.
Co prawda przyzwyczaiła się już do "gapiów", ale to jednak jest trochę denerwujące.
-Możesz się na razie zrelaksować.
Chłopak miał szczęście, że dziewczyna dopiero co tu przyszła, bo zaraz wymyśliłaby mu wcale nie przyjemną robótkę, tak w nagrodę za bezwstydne spoglądanie w jej dekolt w jej własnym gabinecie.

Jak jeszcze raz zapyta...
-A może masz ochotę tu posprzątać? Normalnie nikomu bym nie kazała, ale skoro tak bardzo chcesz coś robić...
No to już jest perfidne, ale chłopak domagający się czegoś do roboty sam się o to prosi. Lepiej niech już idzie sobie poleniuchować, bo na prawdę każe mu sprzątać! Tak, żeby nie zostało ani ziarenka kurzu.

Amaya roześmiała się głośno. Znalazła sobie kogoś, kto posprząta. Ale bajer!
-Dobra, ale fajnie, ktoś zrobi to za mnie.
Jak już się zgłosił, to nie ma odwrotu. Ale żeby tak z własnej woli... kurczę, już lubiła tę robotę! Jednak złośliwość co do mężczyzn u Amayi nie zna granic. Chłopak będzie robił jej kawały? A proszę bardzo! Tylko ciekawe, kto lepiej na tym wyjdzie!
-Sprzęt? A kto tu wspominał o jakimś sprzęcie? Nie dasz sobie rady bez tego?

Cóż za numerant się trafił! Gdyby była tu poprzednia przywódczyni, to pewnie już dawno dostałby w pysk. O nie, ale nie przy Amayi. Ona ma lepsze sposoby na zemstę.
-A co, twoje własne ci nie wystarczy?
Teraz jednak jej uśmieszek zmienił się z wesołego w ironiczny.
-Jeśli nie, to zawsze jeszcze masz bieliznę, chyba że nie nosisz.
Dziewczyna odwróciła się i ruszyła w stronę drzwi . Należało mu się to sprzątanie zaległego od dłuższego czasu kurzu. Może powinien dostać większą karę, ale niech zna jej łaskawość.
-Tylko uważaj z rozbieraniem, bo może się tu ktoś pojawiać raz na jakiś czas. I nie wychodź dopóki nie skończysz, będę patrzeć, czy nie załatwiłeś sobie sprzętu.
Już naciskała na klamkę, kiedy przypomniała jej się kolejna rzecz:
-Aha, i wolałabym jednak, gdybyś mówił do mnie "pani", ewentualnie "dowódczyni".
Nie odwracając nawet głowy, żeby na niego spojrzeć, opuściła pomieszczenie i ruszyła do głównego holu.