Era Bleacha

Hao uwolnił Reiatsu i ciało Hollowa. Uśmiech znikł z jego twarzy. Widać, że teraz coś naprawdę go zdenerwowało.
-Możecie grozić mi, nazywać potworem i zagrożeniem, nawet celować we mnie swoją bronią...- tutaj przerwał i jego stalowe szpony wskazywały teraz Shinigami. -Ale zbliżcie chociaż na metr do Kuro a przysięgam, że zabiję was tak okrutnie jak wy zabijacie pustych.
Dla potwierdzenia swoich słów błyskawicznym ruchem, którego Hitsugaya nie mógł nawet dojrzeć przeciął nerwy jego prawej reki. Następnie przeleciał przed Rukie i osłaniał Kurobinę, niczym lew swoje lwiątko. Widać, że ta mała duszyczka znaleziona w Hueco Mundo znaczyła dla niego bardzo dużo.
-Więc jak Shinigami?... Wszyscy, nawet wy jesteśmy potworami. Zarzynamy się nawzajem czy dajemy sobie spokój?

//Hitsygaya ma dwa razy mniejszą szybkość i zręczność więc nie miał szans na unik ani zablokowanie ciosu.\\

Ostatnio edytowany przez Hao Credos (2012-05-12 17:40:59)

Dziewczyna spojrzała na Hoffmana unosząc jedną brew do góry. Przysunęła się do niego i machnęła mu ręką przed oczami.
-Hej, nie śpimy... Nad czym tak rozmyślasz?
Przyglądała mu się uważnie, lustrując go spojrzeniem lodowych oczu. Nadal unosiła jedną brew i jak to było jej zwyczajem przekrzywiła głowę. Ciekawa była nad czym krążą myśli chłopaka.

Hoffman siedział nadal spokojnie, a kiedy Ayame zwróciła na siebie większą uwagę, ten odwrócił do niej głowę lekko zaskoczony.
- Niee... Nad niczym. Ja tylko...
W tym momencie przerwała mu Hinamori, która nagle zaczęła krzyczeć.
- Ktoś walczy! To Rukia i Hitsugaya!
- Co!? - Odpowiedział lekko zdziwiony Hoffman po czym odwrócił głowę do Ayame
- Porozmawiamy później. - W tej chwili odwrócił głowę z powrotem i również wykrzyknął:
- Ruszać dupy! Zbieramy się! - Na te słowa od razu zeskoczył z balkonu
Wszyscy odpowiedzieli głośnym lecz krótkim okrzykiem i od razu ruszyli za Hinamori, która prowadziła ich do miejsca zdarzenia, niezależnie od tego czy Ayame pójdzie z nimi czy zostanie na miejscu.

//Jeden post do przybycia oddziału.\\


Rukia mocno się zdziwiła widząc jak jej atak nie przyniósł żadnego skutku.
- Co do...?
Co to do cholery było...? Z taką łatwością wchłonął mój atak... Jak on to do cholery zrobił?
Chwilę potem zauważyła jak jej przeciwnik otoczył Hitsugayę kręgiem ognia. Nie było po niej widać żadnej reakcji, a jedynie uśmiech na jej twarzy.
- Nie, niedoceniaj nas.
- Sōten ni zase, Hyorinmaru!
Shinigami w kręgu ognia zamachnął się swoim mieczem trzymanym w lewej ręce. Z jego ostrza wyleciał lód, który pojawił sie wokół niego. Był na tyle gruby, iż jednocześnie stanął w miejscu ognia oraz jednocześnie na wszelki wypadek odgradzał go od niego. Od razu po tym jednak, nie mogąc wytrzymać braku tlenu, upadł na kolano i zaczął kaszleć.
Od razu po tym, nie bacząc na stan toważysza, Rukia ruszyła do ataku. Użyła shunpo by pojawić się za przeciwnikiem po czym zadała serię cięć skierowanych głównie na tłów Hao.


Statystyki Hitsugayi:
Reiatsu: 4750-50=4700
Siła: 18
Wytrzymałość: 16
Szybkość: 11
Zręczność: 11
Siła lodu: 36
Wytrzymałość lodu: 32

Statystyki Rukii:
Reiatsu:7150-100=7050
Siła: 16
Wytrzymałość: 19
Szybkość: 20
Zręczność: 21
Szybkośc shunpo: 40

Hao powstrzymywał się odo ataków. Zostawił Drugiego Shinigami okrytego własnym lodem. Kiedy Rukia użyła Shunpo by się za nim zjawić obejrzał się i ręką przesunął Kuro by nie stała jej się krzywda. Następnie odskoczył do tyłu i za pomocą tlenu w powietrzu doprowadził do jego spalania i dogrodził ich kolejną ścianą ognia.
-Powoli zaczyna mnie nudzić ta zabawa Shinigami... Pokaż coś dobrego albo zostaw nas tak jak sobie tego życzyliśmy...
Jeżeli Shinigami jest na tyle szalona by wskakiwać w płomienie i machać mieczem Hollow stara się unikać jej ciosów lub blokować je własną kataną.

Reiatsu: 7500-100=7400
Siła: 15
Wytrzymałość: 14-1=13
Szybkość: 27
Zręczność: 23

Ostatnio edytowany przez Hao Credos (2012-05-12 19:38:10)

Ayame przysiadła na gałęzi powyżej Hoffmana. Spojrzała na to wszystko bezstronnie. Pokręciła głową i usiadła krzyżując nogi. Wychyliła się ze swojej gałęzi i zwróciła się do Hoffmana:
-A może wcale nie musi być trupem? Spójrz na niego, on czegoś broni... Nie wygląda na kogoś kto atakowałby ot tak sobie, zwłaszcza, że wcześniej nas obserwował i wiedział jaka jest nasza liczebność. Chyba nie jest samobójcą, co? Oczywiście głupio postąpił atakując Rukię i Hitsugayę i musi ponieść tego konsekwencje... I owszem, jest Pustym, ale chyba bardziej cywilizowanym od reszty... Z resztą, zrobisz jak uważasz, chciałam byś tylko poznał moje zdanie.
Znowu zwróciła znudzone spojrzenie, trochę mrużąc oczy i uważnie obserwując Pustego. Nareszcie zauważyła co mogło być powodem tej scysji.
-Oh, jakież urocze stworzonko!

Hoffman patrzył nadal na pustego i jego niezwykłe zdolności.
Jak on to zrobił... Atak Rukii był obszarowy, a lód nie rozkruszył się tylko zniknął... Nie zniszczył tego. Albo jakoś zdezaktywował albo wchłonął jej moc... ale jak? Naprawdę jest taki silny? Atak Rukii wcale nie był taki słaby. Nawet ja miałbym problemy z jego zatrzymaniem. Mogą mieć problem z zabiciem go.
- Ot tak sobie, to puści tacy jak on zjadają inne dusze, które nie miały tyle szczęścia co my i nie mogły się bronić. Dopóki puści są zagrożeniem dla innych dusz, dopóki będziemy ich zabijać. Nie obchodzi mnie to co tu robi i jak szlachetne są jego pobudki skoro za sobą ma dusze niewinnych istot, a będzie miał ich jeszcze więcej.

Na słowa Hao, Hitsugaya nieco się wzburzył:
- Sōten ni zase, Hyorinmaru!
Jeśli faktycznie potrafi wchłaniać te ataki to może i wchłaniać reiatsu... lepiej zachować ostrożność
Atak Hitsugayi nie był tak bezmyślny jak mogło by się wydawać. Atakiem tym skupił uwagę przeciwnika, a sam użył shunpo by znaleźć się za nim gdy atak będzie już wystarczająco blisko niego. Kiedy Hao zamierzałby wystawić rękę, on zatrzymał by lód, uniemożliwiając mu wchłonienie, a przy okazji zaatakował jego plecy prostym cięciem na ukos. Rukia tym czasem tak samo jak poprzednio Hitsugaya, starała nie zwracać na siebie uwagi i wymawiała inkantację do zaklęcia.

Statystyki Hitsugayi:
Reiatsu: 4700-50-100=4550
Siła: 18
Wytrzymałość: 16-2=14
Szybkość: 11
Zręczność: 11
Siła lodu: 36
Wytrzymałość lodu: 32
Szybkość shunpo:22

Hao widząc nadchodzącą falę lodu nie zmienił postanowienia. Jeżeli chce zginąć tak będzie. Zastanowił się na chwilę. Fala lodu zasłoniła go przez co ten nie widział jego ruchów. Więc zaraz po wysłaniu jej rzez Hitsugayę Hao wiedząc o swojej przewadze szybkością pojawia się za jego plecami. Przecina nerwy w kolejnej jego ręce
-Baka... Nie chciałem cię zabijać więc chociaż unieruchomię.
Słysząc słowa Hoffmana zawrzała w nim wściekłość. Uniósł głowę wznosząc się w powietrze.
-A MYŚLISZ ŻE ILU Z NAS MA WYBÓR, GNIDO! GDZIE BYLI SHINIGAMI GDY TE WSZYSTKIE NIEWINNE DUSZE BYŁY POŻERANE?! GDZIE BYLI SHINIGAMI GDY DUSZE NIE MOGĄC ZNALEŹĆ DROGI DO SPOKOJU ZMIENIALI SIĘ W PUSTYCH?! GDZIE BYLI SHINIGAMI KIEDY PRAGNĄC SKOŃCZYĆ NASZE MĘKI PROSILIŚMY SIĘ NAWZAJEM O ŚMIERĆ?! POWIEDZCIE GDZIE WTEDY BYLIŚCIE OBROŃCY DUSZ?!
Kurobina złapała go za rękę i oswobodziła z furii. Patrząc na nią Hao nieco ochłonął  i podniósł ją na łapie chcąc pokazać grupie Shinigami.
-Może i jestem Pustym ale na pewno nie jestem bez serca. Oto powód tej walki. Jeśli jestem potworem za jakiego mnie macie to czemu bronie bezbronne stworzenie, które mógłbym bez problemu zjeść? A dlaczego wy wyskoczyliście na nie z mieczem? Powiem wam dlaczego... Bo żaden z was nie pomyślał kiedykolwiek o nas jak o duszach...

Ayame nie była zadowolona z obrotu spraw. Zeszła na gałąź niżej i przystanęła obok Hoffmana. Spojrzała na niego błagalnie.
-Hoffman, wśród tamtej rzezi jest niewinna dusza. Kręci się koło Pustego i jeśli czegoś nie zrobimy ona też zginie. Przypominam, ona nikomu nic nie zrobiła. Jest niewinna. A Pusty ma trochę racji... Oni istnieją, bo nie zawsze damy radę odesłać na czas duszę do Soul Society. Często są Pustymi wbrew ich woli... A on nie jest taki jak inni, spójrz tylko, z jakim zapałem broni tą maleńką duszyczkę. I nie boi się za nią zginąć.
Dziewczyna pokręciła głową. Spojrzała jescze raz na Hoffmana, mając nadzieję że znajdzie lepszy sposób na wyjście z zaistniałej sytuacji niż śmierć.
Odsunęła się od niego i przeskoczyła na osamotnione drzewo z lepszym widokiem na walkę. Usiadła zwieszając nogi poza gałąź i zastanawiała się, czy teraz Hoffman zareaguje inaczej, chociaż przez wzgląd na tamtą maleńką duszyczkę. Westchnęła i przymknęła oczy. Ona sama nic nie wskóra. Gdyby wskoczyła na pomoc duszyczce najpewniej sama by zginęła.