Era Bleacha

Enquil milczał przez chwile potem otworzył usta i powiedział
-Nie  jest wzupełości inaczej  ja musze urosnąć w siłe by pokazać tym co mówili ze nei dam rady ze dałem i jestem śilniejszy od nich i jeszcze jest jeden powód,  Szukam człowieka który zabił mi rodzine  i dlatego musze urosnąć w siłe bo w tym stanie nie dam rady  zgine.
Enquil podniósł głowe do góry lecz po chwili spojrzał na dziewczyne i powiedział
-Twoje oczy już je gdzieś widziałem hmmm

Tak bardzo ładna lecz nic nie może równać się z twoimi oczami
Enquil usmiechna się do dziewczyny  i sięodprężył
-Opowiedz o sobie ty juz o mnie coś wiesz

Enquil spojrzał na dziewczyne wiedział co  musi zrobic   przytulił dziewczyne  i powiedział tylko
-Bedzie dobrze obiecuje
I potem się nie odzywał czekał na ruch dziewczyny

-Mam pomysł  zamieszkaj ze mną z Rafaelem własnie tym pustym i Patriko 
Enquil mówił cicho i ciepło  nei chciał urazić dziewczyny
-Co ty na to  nic się nie stanie nie będziesz sama

Enquil zdziwił się zgodą dziewczyny
-Widzisz nie jestem taki sam jak inni  masz jakieś rzeczy by je zabrać czy juz mozemy isc.?

Enquil otworzył gargante  spojrzał na dziewczyne i złapał ją za reke
-Gotowa .?
Enquil myślał nad reakcją Patrika bo Rafael nic nie będzie miał przeciwko chyba

-Powoli zaraz się dowiesz co tam jest
Enquil się zaśmiał i wszedł do garganty  i portal się zamkną zabierając ze sobą Enquila i jego przyjaciółke

Po nieudanej próbie otworzenia garganty przez pustego nad morzem, Hoffman przybył do lasu, mając nadzieję znaleźć nieco więcej szczęścia. Przejeżdżał przez las, chcąc znaleźć jakiegoś pustego na feniksie. Dzięki temu był znacznie szybszy i mógł zbadać większy obszar.
- Szlag... Jak tak dalej pójdzie to zacznie się ściemniać... - powiedział do siebie po czym zawrócił konia i ruszył w nieco innym kierunku