Era Bleacha

Amaya, żeby już wszystko mieć załatwione i nie zmieniać tysiąc razy zdania (co było przywilejem kobiet) od razu postanowiła użyć bakudou, żeby poinformować o planach wszystkich buntowników oraz espadę. Tak więc zaraz rozpoczęła inkantację, by zaraz przekazać ważne informacje.
Gdy zaklęcie było już gotowe, do wszystkich powędrowała wiadomość.
Ja, Amaya Ochiyo, jako nowy dowódca buntowników, przekazuję wam informację o podjętych decyzjach. Ze względu na częste ataki Seireitei na ważne osoby z naszego otoczenia postanowiliśmy podjąć kroki, aby zapobiec dalszym atakom. Pragniemy połączyć nasze siły z Espadą i wspólnie zaatakować Soul Society walcząc na dwa fronty, w siedlisku shinigami oraz w świecie żywych. Według naszego planu Espada miałaby wybrać się do Seireitei podczas gdy my, buntownicy, będziemy oczekiwać ataku w Tokio i chronić naszą kryjówkę.
Dziewczyna zastanawiała się jeszcze, czy nie dodać nic do komunikatu, ale póki co pozostawiła go w obecnym stanie.

Arrancar znudzony tym co się dzieje w kryjówce przez dłuższy czas wędrował po całej posiadłości, zapoznając się z różnymi pomieszczeniami. W końcu trafił przed drzwi z napisem "Przywódca buntowników". Popukał grzecznie, po czym wszedł po prostu otwierając przejście.
- Dobry... nazywam się Mikashi i ten no... Jestem nowy : I Nie wiem co mam robić - powiedział chłopak wyglądając na zagubionego. Drapał się on ręką w tył głowy, drugą natomiast trzymał gdzieś w okolicach rękojeści katany. Starał się uśmiechać i wyglądać przyjaźnie.

- ymmm tak jestem nowy, nie za bardzo wiem co mam zrobić - odparł arrancar spoglądając w dół na dzieciaczka. Zakłopotanie nieco zniknęło z twarzy Mikashiego, jednak nadal można bło wyczuć nutkę niepewności w jego głosie

-Pozwólcie, że to ja całą waszą trójkę zapytam co tu robicie.
Amaya wkroczyła dumnie do swojego gabinetu patrząc po twarzach zebranych. Jakiś nowy, ten dzieciak no i zawzięty sprzątacz. Gdy już go rozpoznała przeszła się wokół pomieszczenia sprawdzając, czy z szafek wytarte zostały kurze, których leżały tam wcześniej sterty. Wyglądało to teraz nawet dosyć przyzwoicie.
-Masz szczęście, że posprzątałeś. Chodź za mną, mam do ciebie sprawę. - dziewczyna zwracała się oczywiście do Jakuchu.
Nie wiedziała, co ma powiedzieć nowemu, ani też jaką sprawę ma do niej mały, mruknęła więc:
-Ja tu jeszcze wrócę. A jak nie... to na pewno będę gdzieś w kryjówce. - chwyciła Jakuchu za szatę przy szyi i wyciągnęła za sobą z gabinetu do holu.