Era Bleacha

-Hahahah to sie pobawimy
Zapytał zaciekawiony i rozśmieszony
-Jesli chcesz sie bawić to patrz .
Bakudou 21: Sekienton po czym powstała smuga czerwonego dymu i wyleciał z niej orzeł
Reiatsu: 5300(7950) - 450 = 7500-50=7450-150=7300
Siła: 15(20)* 2= 40
Wytrzymałość: 11(16)
Szybkość: 16(24)
Zręczność: 16(24)

Enquil się orazu przemienił
-Hahah to było zaplanowane to teraz ja
Chłopak się podsmiechiwał mimo ze oberwał po czym wyciągną miecz w strone przeciwnika i zaczą się rozciągac w jego strone i palić się obwiązał go parząc do tego
-Mowilem
Chłopak podszedł do przeciwnika i próbował go uderzyć w głowe trzonkiem od miecza .


Reiatsu: 5300(7950) - 450 = 7500-50=7450-150=7300-200=7100
Siła: 15(20)*1.5=30
Wytrzymałość: 11(16)-22=14
Szybkość: 16(24)-2-22
Zręczność: 16(24)-4=20

Ostatnio edytowany przez Enquil (2012-11-11 20:59:50)

Enquil przełamał kido i złapał się za ramie  stał tak chwile patrząc na przeciwnika
-Męczysz się chłoptasiu
Po czym przyłożył płonący miecz do rany by przestała krwawić  po czym ruszył w strone przeciwnika i próbował uderzyć od dołu potem zrobił piruet na jednej nodze i próbował przeciąc na pół
-Jakoś ci nie idzie ta walka.

Enquil popatrzył ze zdziwieniem na przeciwnika  i atakować tez przeciwnika próbował wykonać kopnięcie na klatke piersiową przeciwnika
-To patrz
Chłopak zaczą wytwarzać kule Saigo no ichibetsu i gdy był już blisko przeciwnika  cisną w niego kulą organizacji  przy wypuszczaniu kuli chłopak smiał się szyderczko

Reiatsu: 7100-720=6380
Siła: 20-2=18*2=36
Wytrzymałość: 14
Szybkość: 22-2=20*2= 40
Zręczność: 20-4=16

Ostatnio edytowany przez Enquil (2012-11-12 18:08:04)

Chinatsa pojawiła się nad skalistym wybrzeżem całkowicie nieświadoma tego, gdzie zmierzała. W ostatniej chwili zatrzymała się na skraju skały i popatrzyła w dół. Nie miała lęku wysokości, ale taki upadek do lodowatej teraz wody, byłby wysoce niebezpieczny. Szczególnie, że lód już pokrywał pewne partie wody a śnieg mieszał sie z szalejącym tutaj wiatrem. Biorąc szybko na ręce Shiroi by uchronić go przed zamiecią cofnęła się kilka kroków i stała tak wpatrując się w ogromne fale. Myślami wróciła do Hoffmana.
Już sama nie wiem co mam robić, co mówić, jak do niego dotrzeć... Wszystko, co na początku wydaje się dawać jakieś skutki, po pewnym czasie okazuje się że to była tylko głupia nadzieja i tak naprawdę nic a nic sie nie zmieniło... Czasami zastanawiam się, czy gdybym się nie pojawiła tutaj, nie było by dla niego lepiej... Gdybym miała przy sobie ten kamień od Patariko... Cholera! Wszystko jest przeciwko mnie!
- Kurwa! - krzyknęła próbując przebić się głosem przez okropnie huczący wiatr. Łzy powoli spłynęły pozostawiając piekące ślady.