Era Bleacha

Dziewczyna czując że coś ją łapie wyciągnęła rękę w której pojawił się łuk. Przy użyciu kolcy znajdujących się na łuku starała się uderzyć w wielką łapę mając nadzieje, że ją puści. Kiedy zauważyła, że wisi w powietrzu jeszcze bardziej próbowała się wyrwać, już po chwili jednak boleśnie wylądowała na ziemi. Widząc łapę zbliżającą się do niej próbowała się wyturlać spod niej. Dopiero wtedy zauważyła ogrom napastnika, Nie czekała jednak długo na jego reakcję tylko odrazu wycelowała w jego maskę i wypuściła dwie strzały, jedna za drugą. Spróbowała wstać i licząc, że strzały zatrzymają na chwilę pustego starała się odbiec kawałek stając we względnie bezpiecznym miejscu. Była gotowa do ataku jak również do ewentualnej ucieczki.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Miyori (2015-01-06 13:09:51)

Dziewczyna po zauważeniu czerwonego światełka bez dłuższego zastanowienia wycelowała w nie wypuszczając dwie strzały. Następnie zamierzała szybko odsunąć się od miejsca w które prawdopodobnie miało trafić. Jak tylko znalazła się we względnie bezpiecznej odległości wypuściła strzałę celując w maskę pustego. Po czym odbiegła jeszcze kawałek, była gotowa do ataku jak i obrony.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Dziewczyna miała już dosyć tego, że jej ataki nic nie dają tylko denerwują bestie. Postanowiła działać bardziej efektownie. Miyori próbowała zrobić unik przed wielką łapą. Zamierzała się jej złapać i wbiec po niej na potwora. Planowała rozwścieczyć go kolcami żeby zaczął ryczeć, Chciała podbiec jak najbliżej maski i strzelić płonącą strzałę w sam środek . Miała nadzieje że to dobije bestie.
[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Dziewczyna wstała, poprawiła włosy i bluzę. Rozejrzała się dookoła, była zdezorientowana, wszystko nagle się zmieniło a ona nie miała nawet najmniejszej rany po walce. Przyglądała się uważnie mężczyźnie, nie wiedziała czy może zaufać. Zastanawiała się nad zaatakowaniem tylko że On wyglądał na pewnego siebie i silnego. Z pewnością by ją pokonał. Chwile jeszcze rozważała tą opcje  po czym zapytała głośno i wyraźnie
-Kim jesteś , obserwowałeś mnie?
teraz opuściła wzrok patrzyła na dziurę zadając kolejne pytania
- Gdzie zniknął potwór którego właśnie pokonałam, czemu się wszystko tak nagle zmieniło i do kogo chcesz mnie zaprowadzić? co pytanie jej głos był coraz cichszy. Zadając jemu pytania sama sobie wszystko układała w głowie. Zaczęła się zastanawiać czy cały czas ją obserwował jak walczyła i dlaczego, zaczęło ją to powoli denerwować i jeszcze to stwierdzenie dobrze się spisałaś kobieto. Jakim prawem ją ocenia wgl jakim prawem przyglądał się jak walczyła jak już tak bardzo mu się nudziło i nie miał co robić to mógł chociaż pomóc. Odsunęła się od niego kawałek, dalej się przyglądając czekała na odpowiedz

Miyori Była nieco wściekła, w sumie nieco to mało powiedziane ale nie pokazywała tego po sobie. Bo niby co to ma być że ją sprawdza i zamyka w innym wymiarze. Jeszcze ten jego uśmieszek wyjątkowo denerwował. Najchętniej by go zabiła, niestety miała dość wyraźny obraz że walka nie poszła by po jej myśli i zapewne szybko się skończyła. Przynajmniej po woli rozumiała co się dzieje. Spojrzała na niego
- Tak, czuje Twoje reiatsu możesz już przestać się śmiać.
Mimo swoje nieufności była też coraz bardziej ciekawa tego fullbringa i chciała jak najwięcej się dowiedzieć. Po chwili dodała
- To zaprowadź mnie do niego.

Chinasa wolnym krokiem pokonywała odcinek oddzielający ją od końca klifu. Gdy w końcu dotarła do jego krańca odetchnęła głęboko wciągając w płuca słone powietrze. Mimo iż wilgoć unosiła się w powietrzu dziewczyna nie czuła chłodu, przyzwyczajona do niskich temperatur, choć jej policzki zabarwiły się na czerwono a z ust wydobywała się para. Swój wzrok skierowała w stronę nieba na którym lśniło tysiące gwiazd i w rytm fal uderzanych o skały kołysała się na piętach lekko w tył i w przód sprawiając wrażenie zamyślonej. Sama nie wiedziała, dlaczego dotarła aż tutaj, jednak miejsce jej się podobało i postanowiła chwilę w nim pozostać.

Powietrze zafalowało kiedy otworzyła się garganta. Słysząc już nie jeden raz jej dźwięk położyła szybko dłoń na katanie, jednak czując znajome reiatsu rozluźniła uścisk. Znajomy głos, którego dawno już nie słyszała, zmusił ją do odwrócenia się w stronę postaci. Na jej ustach wykwitł lekki, choć mało entuzjastyczny, uśmiech. Być może nawet trochę wymuszony, jednak nie znaczyło to wcale, że nie cieszy się ze spotkania. A raczej dokładnie z samego widoku dawnego przyjaciela, bo spotkanie dawnych towarzyszy dawało jej się już lekko we znaki. Bądź co bądź, gdy człowiek zaznał już smaku samotności, przyzwyczaja się do niej. Niemniej jednak fajnie było zobaczyć Patariko.
- Cześć - włożyła ręce do kieszeni spodni i przyjrzała się uważnie Fullbringerowi. Na jego pierwsze pytanie skrzywiła się lekko. - Ach, tamto... - podrapała się po głowie - To nie z mojej decyzji, zostałam zmuszona do odwrotu. Można powiedzieć, że mnie wykopano - zaśmiała się cicho zerkając gdzieś w bok - Niemniej jednak też trochę powalczyłam.
Zamilkła na chwilę rozglądając się po okolicy i choć noc przesłaniała większość widoków, to poświata księżyca rozświetlała trochę okolicę. Na drugie pytanie wzruszyła lekko ramionami.
- Kto to wie? Chyba szukam odpowiedzi na nurtujące mnie pytania ale... - uśmiechnęła się znowu - ...chyba niektóre pozostaną bez odpowiedzi.
Pokręciła lekko głową i popatrzyła na chłopaka. Nie zmienił się, jednak w jego postawie dało wyczuć się pewne roztargnienie.
- A ty? - zapytała dalej bacznie mu się przyglądając. - Dlaczego tu jesteś?
Chciała jeszcze zapytać, czy coś go nie trapi, jednak zamknęła usta myśląc, że to nie byłby najlepszy początek rozmowy.

Chinatsa uśmiechnęła się w stronę Patariko gdy usłyszała odpowiedź na swoje ostatnie pytanie. Skrzyżowała ręce na karku i mrugnęła do niego.
- A ja myślałam, że może jesteś na jakiejś tajemniczej misji - zaśmiała się cicho jednak spoważniała chwilę później słysząc jego kolejne słowa. Przez chwile milczała zastanawiając się nad odpowiedzią, jednak biorąc pod uwagę to, że Kryształowy Pałac był teraz jej jedynym ewentualnym schronieniem, bądź miejscem do którego mogła wrócić, nie chciała kłamać przed Patariko. Zanim odpowiedziała, westchnęła lekko.
- No cóż... Tak, stałam się silniejsza, a co najśmieszniejsze, to jest to po części zasługa Hoffmana... Mieliśmy małą utarczkę, trochę się biliśmy a ten zdrajca kiedy mnie zranił, nawet się nie odwrócił! Rozumiesz? Latałam za nim jak głupia chcąc poznać tylko prawdę i być może mu pomóc, a on bez skrupułów zostawił mnie żebym się wykrwawiła! - jej policzki lekko zaróżowiały a usta rozciągnęły się w grymasie. Zdołała się jednak opanować. - Tak czy tak, koniec końców udało mi się utrzeć mu nosa. Co do Nassa... on taki już jest, pojawia się i znika i ja to akceptuję. Co do innych problemów to chyba raczej już na tyle dorosłam, że przestałam się nimi przejmować. Może szkoda mi tylko buntowników i mojego klanu...
Kiedy Patariko ściągnął maskę rzuciła mu przyjazne spojrzenie. Lubiła tą jego pokiereszowaną twarz i wcale nie uważała, że jest przez to brzydka. Przeciwnie!
- Miecz? - Chinatsa dotknęła przyczepionego na plecach miecza - O tak! Jest bardzo dobry, wykorzystałam go już nie raz, jest mi bardzo pomocny. Dziękuję!
Znowu zamilkła stając obok chłopaka i też wpatrując się w gwiazdy. Zastanawiając się nad wieloma rzeczami i choć wielu z nich nie była pewna, to była jedna rzecz, co do której była zdecydowana a Patariko spadł jej... można powiedzieć, że niemal z nieba.
- Hoffman... - Jej głos przybrał poważny ton, jednak oczy nadal były wpatrzone w gwiazdy, błyszcząc złowrogo gdy wypowiadała imię dawnego przyjaciela. - Jeżeli wiesz coś ważnego na jego temat, chciałabym to usłyszeć. Mam dosyć niejasności i ciągłych pytań bez odpowiedzi. Długo zajęło mi szukanie własnej ścieżki i sądzę, że ją właśnie odnalazłam, dlatego zapytam jeszcze raz... - tym razem przekręciła głowę i spojrzała hardo na chłopaka. Nie uśmiechała się, po raz pierwszy była w stosunku do niego tak bardzo poważna - Co wiesz na jego temat?