Era Bleacha

Nassanael nie usłyszał odzewu przez dłuższy czas, aż w końcu, usłyszał go. Dobiegał tuż obok jego prawego ucha, jakby ktoś do niego szeptał.
- Wolne żarty.
Wtem, Nassanael poczuł, jak coś uderza go z tyłu w nogi, na wysokości kolan tak, że buntownik przewrócił się na ziemię. Widać było, że Shinigami bawi się nim.
- Jedyne co musisz... to zdechnąć! - powiedział, po czym po chwili Nassanael leżąc na ziemi poczuł uderzenie w brzuch, jakby ktoś go deptał.

Kiedy Nassanael oddalił się, szukając słabego punktu przeciwnika, jego taktyka nie przyniosła większych owoców. Jego lewe ramie zostało lekko rozcięte.
- Dalej, dalej, dalej! Co jest? Masz już dosyć?
O tym, że nie była to żadna iluzja, świadczyć mogło chociażby to, że głos nieprzyjaciela rozlegał się zawsze z konkretnego miejsca, co oznaczało, że fizycznie musiał gdzieś być. Buntownik jednak dopiero teraz spostrzegł, że jego przeciwnik pozostawił na śniegu ślady swoich stup i nadal to robił poruszając się lecz widać było, że starał się często tego nie robić.

Shinigami przyglądając się uważnie Nassanaelowi dziwił się coraz bardziej jego ruchom.
Zmienił taktykę?
- Haha, co teraz? Zamierzasz uciekać? Dobrze! uciekaj, uciekaj! Jak przystało na buntownika!
Nie zauważył jednak jak Nassanael się schował. Lecz mimo tego szczęśliwie dla niego, szedł we właściwą stronę, niebezpiecznie się zbliżając.
- Hej, hej! Gdzie się teraz ukrywasz? Wyłaź i walcz, tchórzu!

Widząc jak kula niebieskiego ognia leci w stronę Shinigamiego, on sam zdziwił się tym zagraniem.
O kurwa!
Płomień uderzył około metr przed jego nogami prosto w śnieg. Nassanael mógł wtedy zobaczyć swojego przeciwnika, który powoli, zaczął się jakby rozmazywać, i rozpływać w powietrzu. Znając swoją sytuację nieprzyjaciel zaczął się powoli cofać, lecz wciąż, pewnie trzymał miecz w ręce, skierowany do przodu, aby się bronić.
- Powinienem Cię rozszarpać jak miałem okazję... - powiedział z jadem w głosie

Shinigami sparował atak Nassanaela. Swoim ostrzem zatrzymał atak skierowany na głowę, a swoją lewą reką, atak skierowany na brzuch. Zanpakutou Nassanaela wbiło się w rękę jego przeciwnika dosyć głęboko, czemu towarzyszyło groźne warczenie shinigamiego.
- Śmieciu... jak śmiałeś. Zarżnę Cię za to! - odpowiedział, po czym z jego ciała buchnęło mocno reiatsu odpychając Nassanaela na kilka metrów
Jak się okazało chwilę później, shinigami miał na tyle uszkodzoną rękę po ostatnim cięciu, że nie mógł nią z bólu poruszać. Chwilę potem w szale ruszył na Nassanaela z rządzą krwi w oczach.

Shinigami w swojej pewności siebie nie uwzględnił ewentualnych umiejętności walki na dystans u Nassanaela. Nie spodziewał się takiego ataku, dlatego też trzymając swój miecz pewnie w swojej ręce, przeciwstawiał się atakowi buntownika najdłużej jak mógł, jednak nie trwało to długo. Zakrwawiony upadł na ziemię, a z jego ust gęsto wypływała krew. Po chwili jego ciało rozpłynęło się w powietrzu, tak samo jak jego zanpakutou.

Nagroda:
500 doświadczenia
10 punktów nauki
5 złota

Miyori stała nad skalistym wybrzeżem, na krawędzi skał brzegu. Patrzyła na fale systematycznie rozbijające się o skały. Zastanawiała się jak się tu pojawiła, jej myśli były niespokojne. W głowie cały czas miała obrazy jak uciekała. Próbowała się skupić i przypomnieć sobie co ją goniło. Była roztrzęsiona, a na jej ubraniu widać było plamy krwi, wzięła głęboki wdech próbując się uspokoić.
Dziewczyna widziała jak przez mgłę moment w którym odwróciła się i w niewiadomy sposób pojawił się w jej rękach łuk wtedy się nie bała... wiedziała co ma zrobić i jak. Potem tylko biegła przed siebie, aż dotarła tutaj. Teraz stała wsłuchując się w szum wody, jej oddech był już spokojny. Zaczęła się rozglądać po okolicy. Był poranek, a teren spowijała gęsta mgła. Dziewczyna usiadła i zamknęła oczy, starała sobie ułożyć w głowie wszystko co się stało.