Era Bleacha

Nass również łyknął ze swojego sake. Potem złapał się za włosy.
- Ach, urosły szybko, czarne jak noc... spokojnie, zazwyczaj się nim golę.
Znów łyknął sake.
Od zawsze lubiłem Amaye, w jej obecności czułem się ciepło i naturalnie. Poza tym uważam, że jest dobrą przywódczynią. Chętnie walczyłbym u Jej boku..gdybym był 10razy silniejszy może na coś bym się zdał.
- Co robimy? Pijemy...tzn.ja i Enquil...przecież sama wiesz o Yami no Shisha. Wyszliśmy z garganty i...
Wzruszył ramionami.

-Ja? Do Chinatsy? Pod jakim względem? - może charakteru po pijaku?
No i wypiła cały soczek. W sumie teraz to jej szkoda trochę teraz ich było, bo chyba nie chcieliby, żeby im tak samo łby pękały. To nieprzyjemne, nie życzy im tego.
-Tylko nie przesadzajcie z tym piciem. Bo skończycie jak ja, tylko wam nikt już soku nie da.
W sumie jakby wiedziała, że są w potrzebie, to by im przyniosła. To rzeczywiście nawet pomaga, głowa napierdala dalej, ale przynajmniej już się aż tak pić nie chce.
-Nie przeszkadzajcie sobie, pijcie, świętujcie... mnie tu nie ma.
Zamknęła oczy i zakryła je dłonią, aby pozbawić je jakiegokolwiek dopływu światła. Pojawiła się wtedy niewielka poprawa.
-Zachowujcie się jak gdyby mnie tu nie było.

Simon był lekko zdezorientowany, odsunął się pod ścianę, wyją blok i kawałek węgla i zaczął rysować. Na początku wychodziły mu sam bazgroły ale potem całość nabierała kształtów " To niech oni piją a ja porysuje" pomyślał i zanim wciągnął się do końca podał Amayi butelkę z wodą przymykając przy tym oczy z uśmiechem.

Ostatnio edytowany przez Simon (2012-11-25 02:41:13)

Amaya złapała wodę, ale tym razem nie wypiła całej, a jedynie trochę i z wdzięcznością spojrzała na Simona, znowu zakrywając później oczy. Zastanawiało ją, co chłopak rysuje i miała tylko nadzieję, że nie ją, bo prawdopodobnie w tym stanie wygląda tragicznie. To musi być trochę żałosne: szwędając się, natrafili na skacowaną kobietę, w dodatku dowódczynię buntowników. Są dwie opcje: albo rozumieją jej stan i łączą się z nią w bólu jako inni pijacy, albo uważają ją za żałosną.
-Ja? Pocieszać? Chyba tylko wtedy, jak już mi się uda kogoś do łez doprowadzić to wtedy umiem go pocieszyć.
Smutna prawda. Ludzie raczej nie mają z nią łatwo. Ale dobrze, że Enquil dobrze o niej myśli.

Enquil zakończył strugać konika dopił wódke popatrzył na wszystkich .
-Wiecie co ja to musze komuś dać tego konika więc pa .
Zchował konika za bluze  i urzywając shumpo znikną każdemu z oczu.

No, to rzeczywiście jej posłuchali. Zachowali się kompletnie jakby była powietrzem, ale wcale nie była za to zła. W końcu, po pierwsze, sama o to prosiła, a po drugie dobrze, bo nie gadali już co pozwalało jej głowie odrobinę odpocząć od intensywnego bólu. W dodatku przynieśli piciu, za co była ogromnie wdzięczna, a wdzięczność znacznie przewyższała urazę.
Amaya zdrzemnęła się chwilę w tym budynku, bo było cicho i w miarę ciepło. Gdy już się obudziła, zaczynało świtać, więc w nieco lepszej już kondycji udała się do kryjówki, by pospać jeszcze chwilę, a potem zająć się zaległymi obowiązkami.
Ciężkie jest życie dowódcy...

Dziewczyna szwendała się po ruinach. Lubiła takie rzeczy. Bardzo często można było coś ciekawego znaleźć ale przede wszystkim chodziło jej o ten spokój. Ta cisza... jak balsam dla jej duszy. Chodziła tam i z powrotem rozmyślając nad zdarzeniami ostatnich dni. Amaya oprowadziła ją po kryjówce. Nie było tam aż tak wielu osób ilu się spodziewała. Dla niej jednak dalej za dużo.
- Ehh... chyba znów będzie ze mnie wyrzutek
Mruknęła, spuszczając głowę beznadziejnie. Zawsze kończyła z boku przez swoje zainteresowania i podejście. Usiadła więc na ziemi koło jakiejś czaszki. Spoglądając na nią, wyciągnęła jeden ze swoich sztyletów i zaczęła go oglądać. W momencie kiedy dopatrzyła się na ostrzu jakiejś plamki, od razu zabierała się za czyszczenie

Kiedy tylko gargana się otworzyła, dziewczyna poderwała się na równe nogi. Czyszczony sztylet powędrował w wygodniejsze miejsce w ręce. Cofnęła się w cień. Stamtąd obserwowała co się dzieje. Była świeżo po przemianie więc jeszcze tego nie widziała. Kiedy ten się przedstawił i powiedział, że chcą ją w jakiejś organizacji, prychnęła cicho pod nosem
- Czy ty uważasz, że tak łatwo się zgodzę? Nie wiem kto przychodzi z nie wiem skąd i mówi nie wiem co. W ten sposób każdy mógłby się przedstawić. Skąd mam wiedzieć, że to nie jest pułapka? Wiele widziałam tego typu tekstów
Nie była przekonana co do tego. Jak na razie jedyną osobą, która zdobyła jej zaufanie była Amaya. Chcąc nie chcąc musiała przyznać.... ufała jej. A temu tutaj nie.