Era Bleacha

Gdy Rafael zbliżał się do czaszki w powietrzu zaczął się unosić zapach krwi. Po chwili można było ujrzeć jej ślad prowadzący wprost do jej środka. Tam krew rozlana była w wielką kałużę a na jej krańcu, na przeciwległej ścianie leżała dziwna szkatułka w kształcie czarnego serca. Próćz tego nie było tu nic przyciągającego uwagi...prócz dziwnej ciszy unoszącej się w powietrzu...

Z pudełka wyskoczyło małe czarne serce na metalowym pręcie przypominającym strzałę z łuku i w okół Rafaela rozległa się muzyka: http://www.youtube.com/watch?v=X8pfzWGU-aU
Nic poza tym przez chwilę się nie działo..muzyka nadlatywała ze wszystkich stron i odbijała się od ścian czaszki potęgując wrażenie dezorientacji. Potem nagle pod szkatułką otwarła się zapadnia grożąc Rafaelowi spadnięciem...jednak pod nią były tylko schody prowadzące w ciemny korytarz...

Gdy Rafael szedł na ścianach oświetlanych jego latarką pojawiały się coraz to nowe, dziwne obrazy, malunki i napisy, część z nich była zbyt stara by coś z nich zrozumieć lecz większość przedstawiała parę kochanków w pozie pełnej radości w potem jedno z nich leżało jakby martwe we krwi a drugie miało nagle długie kły i wyło do księżyca....
Nagle jeden ze stopni gdy Rafael wszedł na niego zapadł się i uruchomił się jakiś mechanizm w ścianach. Nim Arrancar zdążył zorientować się co się dzieje wylądował tyłkiem i plecami na kamiennej podłodze kilkaset metrów poniżej w wielkiej sali otoczonej grubymi,kryształowymi kratami. Wszędzie słychać było muzykę, tym razem inną... - http://www.youtube.com/watch?v=en5RCK7VldQ

Muzyka w końcu urwała się a nad głową Rafaela zapłonął wielki żyrandol oświetlając go pośrodku otoczonej kryształowymi kratami sali. Z cienia za kratami po prawej stronie wyszła jakaś postać, sadząc po biuście  to kobieta. Nacisnęła kilka przycisków na ścianie cały czas będąc poza kratami. A kraty rozjarzyły się nagle fioletowym blaskiem i pomieszczenie wypełniły całkiem pokaźnie pokłady reiatsu. Postać podeszła do krat i widać już było , że to arrancar płci żeńskiej, o ładnej figurze i odrobinę za długich kłach...
- To jak będzie mężczyzno...jesteś całkiem ładny. nie chciałabym Cię zabijać...dasz mi buziaka a otworzę te kraty...co Ty na to?
Podeszła do krat ukazując czerwone usta i bladą twarz.

Wytrzymałość krat:270

Pani Arrancar zaprosiła go gestem bliżej krat gdzie stała. I przybliżyła twarz do otworu między nimi uśmiechając się
Kraty przypominały w dotyku skondensowane reiatsu pomieszane z zimnym metalem. Falowały nieco. Żyrandol dla odmiany zajaśniał teraz na czerwono...Arrancarca czekała na Rafaela...

Arrancarca wyciągnęła w jego stronę rękę i przyciągnęła jego wtarz do swojej. Pocałowali się....całowała namiętnie i czule co powinno zaskoczyć Rafaela...potem puściła go i kraty zniknęły. Ukłoniła mu się i powiedziała:
- Teraz wiem, że masz w sobie siłę...Rafaelu.
Znała jego imię...
- I być może Ty uwolnisz mnie od tej klątwy...uwolnij a nie pożałujesz...
Jej głoś rozchodził się w okół a ściany komnaty drżały aż sypał się tynk i kamienie. Po chwili znikła a oczom Rafaela ukazał się zabarwiony na fioletowo korytarz..jedyne wyjście z komnaty....

Gdy tak szedł nagle ze wszystkich stron dało się usłyszeć dziki szept:
- Próba Woli.
Po chwili powietrze wypełniły wielkie pokłady reiatsu, przygniatając Rafaela do podłogi. Zdawało się, że cały świat zadrżał i zwariował gniewem. Jesli Rafael czegoś nie zrobi natychmiast...zginie...

Reiatsu w powietrzu:66600