Era Bleacha

Nass mimo, że mocno zmęczony i nie w humorze oczywiście usłyszał jak ktoś kogoś morduje. Poznał ten charakterystyczny dźwięk od razu. Ukrył swoje reiatsu na tyle na ile umiał i wstał. Skierował się do krwawiącej na piasku postaci, chcąc zobaczyć kto w taki sposób zakończył swój żywot na środku pustyni. Potem przyjrzał się długowłosemu i ruszył za nim, mruąć oczy, naprawdę miał fatalny humor i miał ochotę zabijać...

- Co jest do cholery...
Nass nerwowo rozejrzał się po okolicy po tym jak tajemniczy "ktoś" zniknął. Położył rękę na rękojeści zanpakutou. Po chwili zaklął pod nosem i wrócił do zamaskowanej postaci.
Maska Pustego czy co?..
Schylił się nad postacią i sprawdził puls by dowiedzieć się czy postać żyje a potem spróbował zdjąć jej maskę.

- Hoff...co do kur...
Nie zdążył dokończyć bo oberwał i zleciał ze wzgórza. Zaraz jednak wstał, wyciągnął miecz i podbiegł do Hoffmana, z którego jednak została tylko dziwna plama...Nass otworzył szerzej oczy a potem przetarł je i jeszcze raz spojrzał. Nadal widział to samo. Zamarł tak kompletnie zszokowany, nie wiedząc co dalej. W końcu schylił się i spróbował powąchać dziwną ciecz. Potem rozejrzał się po okolicy.
To najdziwniejsza rzecz jaka spotkała mnie odkąd jestem Shinigami...

Nass całkiem zdezorientowany rozejrzał się po okolicy. Od razu dostrzegł kogoś gdzieś na skraju widoku. Ruszył za nim biegiem mając dość gierek.
Co tu się wyrabia? Hoffman? Co to miało być...jasna cholera a gdzieś w Hueco Mundo jest Chinatsa..oby nie wpakował się w jakieś kłopoty...
Miał w głowie co najmniej mętlik. W ręce obnażony miecz. Po paru krokach, grzęznąc w piasku pustyni, użył shunpo by dogonić tajemniczą postać. Przypomniał sobie rozmowę z dziewczyną i zacisnął zęby, poczuł dziwne gorąco, które niemal parzyło go gdzieś w klatce piersiowej.

Chinatsa z daleka rozpoznała sylwetkę Nassa, który pochylał się nad jakąś postacią. Mrużenie oczu nic nie dało, nie mogła poznać postaci leżącej na ziemi, poza tym zaraz potem zobaczyła jak Nass upada na ziemię a postać eksploduje. Zaraz potem Nass puścił się biegiem przed siebie.
Chinatsa była wolniejsza, więc jego postać coraz bardziej i bardziej się zmniejszała.
- Cholerna pustynia... - wydyszała zatrzymując się i przytrzymując pod boki przy okazji pochylając ciało do przodu by mogła lepiej oddychać.
Miała zamiar krzyknąć coś za Nassem, ale było by to jak kręcenie na siebie bicza. On mógłby nie usłyszeć, ale jakiś przypadkowy Pusty tak. Albo co gorsza ten dziwak, który upuścił jej trochę krwi.
- Kurwa jego mać! - zaklęła pod nosem przypominając sobie, jak łatwo dała się podejść i ze złości kopnęła w piach.
Mimo wszystko, gdzieś tam w dali stała postać, którą Chinatsa dobrze zapamiętała.
- To ten dziwak! - mruknęła zaciskając pięść.
Chinatsa była daleko, ledwo co rozpoznawała postać, jednak coś sprawiło, że mimo iż chciała ostrzec Nassa, nogi nie za bardzo chciały poruszyć się do przodu a z gardła wydobył się tylko cichy pomruk. Oczywiście Nass był lepszy niż ona i miał większe szanse, ale wiedziała, że ten cudak to niebezpieczeństwo.

Ostatnio edytowany przez Chinatsa Miyamoto (2013-10-18 19:09:15)

Nieznajomy stojac niewzruszony, z uwaga sluchal Nassanaela.
- Przeszkadzal mi. Z reszta. Nie musze sie przed Toba tlumaczyc. - odparl ozieblym glosem
- Znikaj stad. Nic tu po Tobie. A jesli i ty zamierzasz wchodzic mi w droge, zginiesz. - mowiac to, nieznajomy polozyl swoja dlon na  rekojesci miecza

-Chcesz powiedzieć, że go zabiłeś? I co, teraz sobie pójdziesz tak po prostu?
Nass nie chwycił jak na razie rękojeści miecza choć w środku zaczynał buzować. Jeśli ten typ pokonał Hoffmana to bardzo niedobrze...na ostatnim treningu Nass przejrzał trochę Hoffmana, buntownik ukrywał prawdziwą siłę. A ten tutaj? Po krótkim namyśle postanowił, że do gadania najlepiej przekonuje się...żelazem.
Obnażył miecz szybkim ruchem i dodał patrząc mu w oczy:
- Albo wyjaśnisz mi dlaczego i czy zabiłeś Hoffmana albo sobie potańczymy.
Do ucha wpadły mu odgłosy szurania po piasku gdzieś z tyłu.
Następny? Czy świat składa się z samych skurwysynyów?
Jednak nie odwrócił się bo typ przed nim mógł to wykorzystać.

Chinatsa przystanęła mając na oko kilkanaście metrów do postaci. Zdążyła zauważyć chytry uśmieszek nieznajomego,  jak i również usłyszeć jego słowa. Nie wiedziała, czy bardziej ucieszył ją fakt, że tajemniczy osobnik wyraźnie daje do zrozumienia Nassowi, że nie chce z nim walczyć, czy bardziej przeraziło ją to, że z nią walczył a z Nassem jakimś sposobem nie ma zamiaru.
Interesują go tylko słabi przeciwnicy? Jeżeli tak, to czuję się urażona.
Jej uwadze nie umknęło również zdanie Nassa. Tutaj, na pustej pustyni słowa niosły się mocnym echem, więc będąc w odległości kilku metrów usłyszała je doskonale. Chociaż... to były słowa, które usłyszałaby nawet podczas największej burzy i od razu zrozumiała ich znaczenie.
Hoffman? Nie żyje? Czyli to ciało... to był Hoffman? Nie, opanuj się! Ciała nie wybuchają od tak nie pozostawiając po sobie... wnętrzności. A tamto, to była tylko jakaś dziwna substancja. Shinigami tak przecież nie umiera!
- To ciało, które widziałeś Nass, z całą pewnością nie należało do Hoffmana. Nie jesteśmy tacy głupi panie Nieznajomy. - Chinatsa stanęła w niewielkiej odległości za Nassem i popatrzyła na przybysza zmrużonymi oczami, które gdyby mogły, to ciskały by błyskawice. - Czego tutaj szukasz? Zabawy? Puści są wolni, możesz sobie popolować na nich a nas zostaw w spokoju - Chinatsa nieświadomie zacisnęła palce na rękojeści katany a na szyi, dokładnie w miejscu, które zranił ją sztyletem, poczuła lekkie mrowienie.