Era Bleacha

- Aha... - podsumował Rin pod nosem odkładając widelec kiedy na jego oczach wraz z "gospodarzem" zniknęła młodą dziewczyna która dopiero co wpadała do pomieszczenia. "Kolejna sytuacja która nie ma sensu. Plus jest taki, że przynajmniej wszystko wpasowuje się w to kryterium".
Chwilę po tym dziwnym zajściu zebrani przy stole zaczęli powoli wstawać i rozchodzić się po rezydencji. Od strony osobnika w bieli padła nawet propozycja co by rozwalić to miejsce, co mogło świadczyć o dwóch rzeczach. Albo była bardzo narwanym i próbował się popisywać, albo tak mu się ta cały sytuacja nie podobała miał tyle siły. Chyba, że były to obie te przyczyny, co nie wróżyło najlepiej dla Rina.
Aktualnie starał się jednak nie zajmować taką ewentualnością, a skupić się raczej na tym co usłyszał od tamtej dziewczyny.
"Możemy coś dostać, lub też coś tracić... Ciekawe co jak mogę jeszcze stracić? Kolejne życie? A wyjść możemy tylko po tym jak znajdziemy ją lub klucz. Tyle, że jej tu nie ma, choć tu jest. Lub jakoś tak..." gadał sam do siebie w myślach wpatrując we własne kolana.
Nie wiedział co prawda, czy to dobrze, ze nie rusza się z miejsca, lecz postanowił spróbować choć trochę nadrobić swoje braki w sile zrozumieniem słów które im przekazano.
Rozpatrując ostanie słowa dochodził jedynie do wniosku, że ta dwójka którą tu widzieli była jedynie iluzją lub też dziewczyna miała zdolność do przenoszenia się w dowolne miejsce kiedy tylko jej się podoba. Niestety w żaden sposób nie pomagało mu to w dotarciu gdzie też ta tajemnicza dwójka mogła się podziać, a z tego co się zdążył zorientować cała rezydencja była całkiem sporych rozmiarów.
- Czyli jednak potrzebuję pomocy...? - podsumował podnosząc spojrzenie i akurat spoglądając na wychodzącego z pomieszczenia Nassaniela.
"A raz kozie śmierć" postanowił wstając od stołu i ruszając w ślad za nim czarnowłosym i omijając w miarę możliwości ubranego na biało niszczyciela kryjówki fullbringerów. W końcu chodziło mu e uzyskanie ewentualnej pomocy, a nie ewentualnego skończenia jako nijaka plama na zniszczonej ścianie. Co prawda samo poszukiwanie pomocy u innych jakoś mu przeszkadzało, lecz tu nie miał co liczyć na tłum innych dusz w który dałoby radę się wmieszać i zniknąć problemom z oczu.

Więc przedstawienie się zaczęło widać komuś nieco się nudziło dlatego postanowił zafundować im nieco rozrywki w swego rodzaju próbie. Sprawiło to że uśmiechnął się nieco. Dopił trochę swojego bezpiecznego alkoholu. I postanowił wstać, jednak powiedział do Patariko.
-Chyba nie lubisz zagadek ani labiryntów. W sumie też średnio za nimi przepadam.
I w tym momencie postarał się wykryć reiatsu tej dziewczyny lub czegoś innego ciekawego na sali. Przypuszczał że dowie się tylko tego że został nieco stłumiony. W końcu po co robić taką zabawę z opcją oszukiwania. Następnie spokojnie odszedł od stołu ruszając w kierunku jakichś drzwi otworzył je a następnie przeszedł. Sprawdzając czy może wrócić. Tak ktoś mógł próbować zaburzyć przestrzeń i wtedy błądzenie w poszukiwaniu klucza było by bardzo trudne. Istniała jednak opcja zagadki. W sumie też to wszystko mogło być jedną wielką iluzją. Jednak Rafael postanowił nie próbować kolejnej metody oszukiwania. Nie warto było tego robić na samym starcie, popsuło by to zabawę. Oczywiście szukał przy tym wszystkim klucza. Może do jakiejś skrzyni. Sam nie wiedział. Kluczem mogła też być odpowiedz. Jednak żadne pytanie nie zostało zadane oprócz tego gdzie on może być. W sumie gdyby chciał ukryć klucz to pewnie ukrył by go na widoku. w takim miejscu aby ktoś go znalazł ale dopiero wtedy kiedy był by gotowy. Nie zbyt wcześnie. Każda próba w końcu miała czegoś nauczyć. A to sprawiało że myślał o dwóch rzeczach pierwszej czyli skrusze a drugiej zdecydowaniu. Jedno sprawiało że szukał albo nisko albo bardzo wysoko. Ryzyko na umieszczenie klucza albo czegoś ciekawego podczas takiego wyzwania było bardzo znikome. I tak starał się rozgryźć prawdziwe intencje tworzenia takiej sytuacji spokojnie wędrując po rezydencji z uśmiechem.

Patariko oraz Hao:

W długim korytarzu znalazł się najpierw Patariko a chwilę później Hao. Gdy każdy z was postawił swe pierwsze kroki drzwi zasunęły się za wami z trzaskiem nie dając otworzyć od tej strony. Otoczenie pulsowało tym samym reiatsu co gdy pojawiła się czarnowłosa, nie ma ono jednak wyraźnego skupiska czy źródła.
Korytarz jest długi i pogrążony w półmroku, wzdłuż niego znajdują się rzędy drzwi, prawdopodobnie prowadzących do innych pokoi, gdzieś w oddali widać plamę słonecznego światła, prawdopodobnie znajduje się gdzieś tam coś w rodzaju wewnętrznego dziedzińca czy ogrodu.

Rafael:

Otoczenie pulsowało energią, z pewnością tą samą co wcześniej gdy pojawiła się czarnowłosa, nie dawała się jednak przypiąć do jednego głównego źródła czy jakiegoś centrum.
Gdy zaś przekroczyłeś drzwi, znalazłeś się w zupełnie innym korytarzu niż Pat i Hao, jednak drzwi do niego prowadzące również zamknęły się z hałaśliwym stukotem i nie pozwoliły się otworzyć. Ten korytarz jednak pogrążony jest w zupełnej ciemności, mimo to gdzieś tam w oddali można dostrzec iż zakręca on w prawo.
Gdy zadrzeć głowę w górę można by dostrzec zatknięty pod sufitem kawałek papieru.

Nass i Rin:

Wy zaś znaleźliście się w kolejnym pomieszczeniu, tak jak w poprzednich dwóch przypadkach i za wami drzwi się zatrzasnęły.
Pomieszczenie to okazało się być malutkie w porównaniu do poprzedniego, stanowiło bowiem ledwie jedną trzecią poprzedniego, miało ono jednak aż trzy pary drzwi. Jedne przez które właśnie przeszliście, jedne zamknięte i jedne otwarte wychodzące na wewnętrzny ogród, pogrążony obecnie w ciemności rozświetlanej przez srebrny księżyc na rozgwieżdżonym niebie.
Samo pomieszczenie wypełnione było szafeczkami, które swym wyglądem przypominały biblioteczne szafki na katalog książek. W pewnej odległości od otwartych drzwi stoi niski stolik, zasłany papierami i zawalony aparaturą chemiczną która w chłodnym świetle połyskuje złowieszczo, widać również leżący na nim przybornik ze skalpelami i igłami służącymi do zszywania ran. W pomieszczeniu, mimo tego że wpada do niego świeże powietrze unosi się ciężki zapach ziół.

Pozostali w salonie:

Po wyjściu kilku osób w środku zapadła głucha cisza wypełniona jedynie dźwiękami które można by nazwać niezręcznymi.
Kilka chwil później drobna służąca która była obecna tu cały czas odepchnęła się od ściany przy której stała i rozejrzała się po  zebranych.
- Jaki jest wasz wybór?
Jej oczy przybrały na kilka chwil nienaturalny srebrny kolor. W milczeniu czekała na odpowiedź obecnych w pomieszczeniu.

No proszę. Gierka robiła się ciekawa. I naprawdę jak w jakimś filmie. Zamykające się za bohaterami drzwi...co będzie dalej? Ale ale zdaje się, że nie znalazł się tutaj sam i miał towarzysza przygody. Ucieszył się bo po pierwsze to żaden z niebezpiecznych typów ani pies kanabo, któremu pewnie prędzej czy później obciąłby łeb tylko z tego co zdążył zauważyć, dusza. Co prawda jako bądź co bądź jako shinigami poczuwał się do odpowiedzialności za nieznajomego i będzie miał go na głowie ale to nic. Chleb powszedni buntownika, nie to co te wymuskane fiutki w Soul Society. Więc zanim rozpocznie się przygoda trzeba poznać się z towarzyszem. Podszedł do niego i wyciągnął prawicę do uścisku na przywitanie.
- Witam. Jestem Nassanael. Zdaje się, że niedawno rozpocząłeś drugie życie. Pytaj o co chcesz a ja tymczasem rozejrzę się po pomieszczeniu a potem proponuje wyjść na zewnątrz i przekonać się czy niebo i ogród to też część iluzyjnej zabawy.
Jeśli przywitanie mieli za sobą wysłuchał chłopaka już szperając po biurku i szufladach w poszukiwaniu jakichkolwiek zapisków, które powiedzą mu coś o gospodarzach, samym domu czy może o toczącej się rozgrywce...czegokolwiek.
Co to za zapach i przybory? Pokój jakiegoś medyka czy eksperymentatora? Warto rozejrzeć się zanim wyjdziemy na zewnątrz i przekonamy się o tym o czym powiedziałem, no ale co dwie głowy to niejedna...mam nadzieję.

"No... to... się... wkopałem..." dusza podsumowała sytuację kiedy tylko drzwi za nią się zatrzasnęły odcinając ich od głównej sali.
"Pewnie teraz zaczną uaktywniać się pułapki mające na celu wyeliminowania nas..." dodał jeszcze spoglądając na czarnowłosego za którym wszedł do tego pomieszczenia. Tylko co dla Rina mogła oznaczać towarzystwo kogoś takiego? Zapewni mu jakąś ochronę, czy też pozbędzie się kiedy tylko chłopak odwróci od niego wzrok? No i przede wszystkim co to za unosząca się w powietrzu woń, przez którą niemiłosiernie kręciło go w nosie?
Z dalszych przemyśleń wyrwał go jego towarzysz.
- Rin - odparł krótko spoglądając na wyciągniętą rękę, bo po chwili niezbyt pewnie ją uścisnąć - Co do drugiego życia to sam nie wiem jak dawno temu je zacząłem.
Podczas gdy Nassanael zaczął się rozglądać po pomieszczeniu Rin ruszył z wolna w stronę otwartych drzwi by spojrzeć, czy nie ma tam czegoś co mogło by zaciekawić jego towarzysza. Nim jednak do nich podszedł naszła go pewna myśl.
- Przepraszam, że o to pytam, ale kim tak właściwie jesteś? - spytał spoglądając w stronę rozmówcy czego chwilę później pożałował, bo jego spojrzenie padło na leżący na stoliku sprzęt, a dokładniej na komplecik igieł. Natychmiast odwrócił wzrok czując jak po plecach przebiegają dreszcze - O ile to nie jest żadną tajemnicą.
Następnie wziął głęboki oddech by uspokoić serce które nie wiedzieć czemu na widok igieł podskoczyło mu do gardła, po czym podszedł do drzwi prowadzących do skąpanego w blasku księżyca ogrodu.
"No dalej... Czekam, aż zacznie nam, wróć - mi coś zagrażać" pomyślał czując, że mimo wszystko znowu zaczyna mu się robić duszno.

Ostatnio edytowany przez Rin Kano (2016-03-31 21:17:30)

Rafael:

Wyszarpnięcie kartki z pod sufitu nie było wcale tak łatwe, trzeba było namęczyć się dłuższą chwilę by wyszarpnąć ją tak aby się nie podarła.
Światło latarki w jakimś stopniu rozproszyło gęsty mrok panujący w korytarzu i pozwoliło na odczytanie zawartości skrawka papieru. Okazał się on być fragmentem mapy rezydencji, jednak nie dawał się on łatwo umiejscowić, szczególnie bez znajomości bryły budynku. Gdy w końcu Rafael ruszył do przodu mógł usłyszeć jak pod jego stopami deski z których wykonana jest podłoga skrzypią. W powietrzu można było wyczuć delikatny kwiatowy zapach. Gdy już dotrze do zakrętu zobaczy że korytarz nie biegnie dalej na przód, a po dwóch stronach są dwie kolejne pary drzwi.

Nass i Rin:

Po przejrzeniu papierów można było dowiedzieć się że osoba która rezydowała w tym pokoju prowadziła badanie nad jakimś lekiem a także że miało ono wiele wspólnego z alchemią. Na niektórych kartkach można było znaleźć listę dziwnych składników, na innych zaś była zwyczajna dokumentacja medyczna, rejestr wykonanych procedur, obserwacje z gojenia się różnorakich ran.
Skąpany w księżycowym świetle ogród pachniał kwiatami, gdy jednak zaciągnąć się głębiej można było poczuć w powietrzu nutkę metalicznego zapachu krwi. Ogród był piękny, równe grządki, ścieżki odgrodzone równo wypolerowanymi kamieniami. Najbardziej jednak ze wszystkich jego elementów wzrok przyciągało samotne drzewo wiśni. Pochylone było ono nad małym ogrodowym stawkiem który zasilany był przez małą rzeczkę również wijąca się po ogrodzie. Chłodne księżycowe światło odbijało się w nim. Gdy podejść bliżej natychmiast stawało się jasne skąd w tym miejscu ten zapach, w stawku leżały dwa ciała, czarnowłosego mężczyzny ściskającego małą bladą białowłosą dziewczynkę. Woda była zabarwiona na czerwono.

Hoffman:

Drzwi zamknęły się za filetowowłosym z gwałtownym trzaskiem. Zamiast znaleźć się w korytarzu którym wcześniej został doprowadzony do pomieszczenia w którym miał mieć miejsce posiłek znalazł się w dojo. W pomieszczeniu aktualnie ćwiczyła kendo dwójka dzieci, chłopiec i dziewczynka. Oboje ubrani w odpowiednie stroje. Dzieciaki walczyły przeciwko sobie z niemałą siłą, zaciekłością i umiejętnościami które zupełnie nie pasowały do ich przypuszczalnego wieku. W prezentowanym nastawieniu przypominały raczej dwójkę samurajów którzy spotkali się na polu bitwy. Zatopione w swojej potyczce zupełnie nie zwróciły uwagi na pojawienie się Hoffmana.

Salon:

Przebywający w pomieszczeniu mogli obserwować jak blądwłosa służąca podeszła do Izukiego i tak zwyczajnie za nim stanęła. Ci którzy byli w stanie dostrzec przebiegły uśmiech na jej twarzy.

Rafaelowi udało się jakoś dopaść do kartki, a tam było coś bardzo ale to bardzo interesującego. Mapa, możliwe że to właśnie w tamtym miejscu był ukryty ten przedmiot. W końcu to miało sens. Była by to jakaś podpowiedz. Jednak był to tylko fragment. Możliwe że potrzeba więcej fragmentów aby znaleźć cel tej mapy. Wychodziło na to że jednak rezydencja nie będzie zaskakiwała go nielogicznością spowodowaną zaginaniem przestrzeni. A zakładając to można by jakoś postarać się zrobić mapę z tego co widzi. I tak wiedział że za drzwiami za nim znajdował się salon, więc można było to naszkicować lepsze to niż błądzić. Po pewnej drodze i naszkicowaniu na zeszycie. Trafił na kolejny element do naszkicowania. Spokojnie nasłuchał najpierw czy czasem coś nie kryje się za drzwiami. A następnie otworzył. Nie przechodził jeszcze tylko rozejrzał się po wnętrzu obu pomieszczeń. Oczywiście nadal był czujny szukał czegoś co może mu pomóc w tym dochodzeniu.

Kiedy już rozejrzał się po wnętrzu za tymi dodatkowymi drzwiami spokojnie wszedł do tego po prawej stronie a następnie dalej obserwował szukając czegoś ciekawego. Aby było zabawniej postanowił postawić butelkę po alkoholu którego nieco upił podczas balu w drzwiach coby czasem mu się nie zatrzasnęły. Oczywiście istniała szansa że z pomieszczenia wyskoczy mu coś strasznego... Albo niespotykanego... Wtedy raczej inaczej będzie się zachowywał.

Jak rysować i trzymać latarkę jednocześnie otóż Rafael zwyczajnie złapał latarkę zębami.

Ostatnio edytowany przez Rafael (2016-05-03 15:59:46)