Era Bleacha

Rafael odpowiada.
-Pij śmiało mną się nie przejmuj, ja jeszcze się na piję za wsze czasy.
Myśli (Jeśli chciał bym się narąbać to nić prostszego, biorę reigłę napełniam wódką i dożylnie w ten sposób nawet menos się narąbie, chociaż dla człowieka było by to raczej śmiertelne)

Rafael odpowiada
-A tak sobie po zwiedzałem las bo dawno nie byłem, przy okazji trochę się podjadło a przez to przytyłem i urosło mi się jakoś. A ty też sobie podjadałeś z tego co widziałem.
Myśli ruszył trochę jednego menosa.

Rafael pomyślał i odpowiedział.
-Skoro hao jest bardzo zajęty swoimi sprawami to może jeszcze trochę popolujemy, chciał bym go zaskoczyć dorównując mu siłą i stopniem ewolucji. Z tego co widzę ty też przybrałeś na sile nie spodziewał bym się po tobie pokonania takich menosów.
Pomyślał chwilę.
-Hmm a właśnie nie jesteś głodny?? Bo w końcu już trochę czasu minęło jak chcesz to mogę cię podrzucić do jakiegoś miasta.

Rafael odpowiedział.
-Właściwie to tak liczy się liczba zjedzonych. Wiesz co skoro się tu tak zadomowiłeś.
Rafael na chwilę skupił się i zrobił dziwne przyciemnienie okulary z piasku z miejscem na siedzenie na nosie aby w czasie szybkiego poruszania patariko nie spadł w rozmiarze na siebie. Założył je ostrożnie aby nie przydusić patariko i mówi z uśmiechem na masce
-Trzymaj się. Zobaczymy co z tego wyjdzie.
Po czym ruszył powoli rozpędzać się i szukając przeciwników.