Era Bleacha

Hao objął dziewczynę ręką przytulając do siebie.
-Uznałbym to za niepokojące gdyby obecność tak pięknej kobiety nie sprawiała mi przyjemności...
Chłopak dał jej jeszcze małego całusa w czoło i ręką przeczesywał jej włosy. Bliskość Dowódcy Buntowników miała podwójne zalety. Po pierwsze: była po prostu cudowną kobietą a po drugie: dobrze to wpłynie gdy wejdzie do Espady. Hao jednak nie rozmyślał teraz nad przyszłością i ewentualnymi korzyściami z tej bliskiej znajomości. Obchodziła go teraz tylko ta Shinigami leżąca obok niego na trawie w środku nocy.

Hao uśmiechnął się miło.
-Wcale nie żyję tak beztrosko... Mam 3 braci za których odpowiadam, Kurobinę i pewne zadanie... Powierzone mi przez człowieka, który odnalazł we mnie duszę a nie potwora...
Hao pogrążył się w wspomnieniach swojego wieloletniego treningu i nauki z Micahem - Vasto Lorde, który go ocalił i dał nowe życie.
Otrząsnął się po paru minutach i zamrugał parę razy oczami.
-Tak... Wybacz, takie gadanie starego człowieka...

Hao zaśmiał się lekko. Też usiadł podciągając do siebie nogi i siadając po turecku.
-Nic a nic... Nie interesują mnie wewnętrzne konflikty Shinigami. Gdybym miał jakieś złe zamiary względem buntowników raczej nie przystawiałbym się tak bardzo do ich przywódczyni, prawda?
Hao uśmiechał się miło do dziewczyny. Przypomniał sobie ze jeszcze nie skończyli wina a szkoda by się zmarnowało. Sięgnął więc za siebie i pochwycił butelkę wraz z małymi czarkami. Napełnił je i podał jedną Amayi.
-Może jeszcze kropelkę? -spytał prowokacyjnie. Napił się małego łyczka po czym kontynuował. -Moje zadanie... Chcę by każdy uświadomił sobie że tak jak żyją źli Shinigami, Quincy, Bounto, Fullbringerzy tak samo mogą istnieć Puści którzy nie są tylko bezmyślnymi bestiami... Nie chcę by więcej szufladkowano mnie albo kogokolwiek z mojej rodziny... Nie pozwolę na to...
Hao dokończy czarkę wina wypijając resztę duszkiem. Chłopak naprawdę nie cierpiał tego że za każdym razem jak gdzieś się pojawiał ktoś próbował go zabić, że nawet najwięksi wrogowie w jego obecności łączyli siły i stawali przeciw niemu ramie w ramię (co jest dość poetyckie z ich punktu widzenia). Taaak... Hao nienawidził segregacji gatunkowej.

Hao dolał sobie i dziewczynie jeszcze po jednej czarce wina. Butelka była już pusta i Hao schował ją do Kimona by nie niszczyć środowiska odpadkami.
-No to byłoby na tyle jeśli chodzi o dzisiejsze picie... -powiedział bawiąc się winem w czarce. -Za co wypijemy ostatni toast, Amayo?
Hao postanowił oddać jej przywilej wyboru za co wypiją ostatnią porcję wina. Bądź co bądź nakazywało mu tak jego poczucie dobrego wychowania.