Era Bleacha

Dziewczyna cały czas patrzyła skupiona w drzewa. Wyczekiwała ruchu Ayame, która prawdopodobnie uderzy z zaskoczenia. Myśl o tym, że mogła uciec nie przyszła nawet jej do głowy tak samo jak i innym.
Obmyśla jakiś plan? A może się do czegoś przygotowuje. Tylko do czego? Zaklęcia...? Nie, chyba nie...
Hinamori stała cierpliwie i czekała. Po chwili jednak zagłębiła się w las, o kilka drzew i chodziła w różne strony chcąc wykurzyć Ayame z ukrycia.
- Gdzie jesteś? Wyłaź z ukrycia. Nie chce mi się szukać ciebie po całym lesie...
Nikt nie zauważył obecności Hao poza barierą. Była wysoka i rozciągnięta na dużym obszaże zatem nikt go nie dostrzegł, a nawet nie chciał tego robić ze względu na to, iż byli oni zajęci oglądaniem walki, która to powoli stawała się coraz nudniejsza. Było to niewątpliwie fortunne dla Hao, ponieważ ci wynudzeni narwańcy, którzy przerwali swoje walki, tylko czekają na jakąś akcję, przy której mogli by kogoś skrócić o głowę, a tym bardziej pustego.

Hao nie spodobał się kolejny brak odpowiedzi ze strony Shinigami. Do tego oni wszyscy wydawali się jacyś dziwni. Niby stylizowani na Samuraiów a i tak każdy wyglądał na prostego rzeźnika z pod baru.
-Widzisz Kuro...-powiedział po chwili. -Nawet tutaj nie ma nikogo kto myśli o czymś innym niż o walce... Tak proste formy życia, że nie mają na tyle szarych komórek by choć na chwilę dać spokój z tą całą nienawiścią rasową...
Drugą część wypowiedzi zaakcentował tak by specjalnie usłyszeli go Shinigami na dole. Ciekaw był ich reakcji a w przypadku gdyby byli tak głupi jak uważał, wycofa się do Garganty każąc jakiemuś Menosowi użyć Negacion by bezpiecznie sprowadzić go na pustynie. W końcu jest Adjuchasem więc na jego szczęście Gilianie słuchają jego rozkazów.
Rzucił jeszcze okiem na dziewczynę w lesie. Trochę to głupie i przewidywalne z jej strony, że zaatakowała w ten a nie inny sposób. Ale cóż... W końcu Shinigami nie należeli do całkiem rozumnych istot. Przez następny czas obserwuje sytuację na dole.

//Możecie mnie omijać w kolejce postów chyba, że któryś na mnie ruszy.\\

-Przepraszam za to, ale już nie miałam pomysłów. Jesteś dobra... To co innego niz walka z pustym... Dziękuję, że ze mną zawalczyłaś.
Ayame schowała swoje zanpakutou i ukłoniła się Hinamori. Rozejrzała się po widowni i zrobiła niepewną minę. Podrapała się po głowie i spojrzała na balkon, na którym siedział Hoffman. Czekała na jakąś jego reakcję, słowo, cokolwiek. Stanowczo wolała Hoffmana z plaży i z chwil w pokoju, niż tego teraz. Ten wydawał się zimny i oschły. Oczywistym było, że nie będą sobie okazywać czułości przy całym oddziale, ale jednak prześladowało ją głupie wrażenie, że mało go obchodzi. Przystanęła pod balkonem i czekała aż chłopak w końcu się odezwie.