Era Bleacha

- Taaa... dlatego działam sama
Mruknęła pod nosem pakując się i ścierając krew z twarzy. Poprawiła sobie plecak na ramieniu i ruszyła powoli przed siebie
- Zbyt ruchliwie tu jak dla mnie... wynoszę się stąd. Dzięki za pomoc. Mogę w podzięce oddać ci resztkę wywaru z tojadu
Uśmiechnęła się do niej z przekąsem idąc w swoją stronę. Nie przejęła się za bardzo całą tą sytuacją... wzruszyła ramionami
- Wyjaśnić możesz spróbować...

Ostatnio edytowany przez Hebi (2012-12-01 22:51:55)

- Sztylet to niestety jedyna broń jaką umiem władać a czymś bronić się musiałam, nie? Co do wywaru... nie zabijał ale opóźniał na tyle, że zdołałam uciec. Jakoś sobie musiałam radzić z tym czymś
Szła dalej. Nie przejmowała się tym co dziewczyna o niej myślała
- Jednak wdzięczna Ci jestem naprawdę. Tym razem mogło mi już nie ujść tak łatwo...
Posłała jej lekki uśmiech. Zastanawiała się nad jej słowami. W sumie dużego wyboru nie miała. Nie miała zamiaru ginąć jak ten tam
- Tym... hollowem, jak go nazwałaś stać się nie mam zamiaru. Jednak jakoś mało wydaje się być prawdy w twoich słowach... co nie zmienia faktu, że dalej nie mam zamiaru stać się tym potworem... cóż... może w takim razie powiesz mi jak mam opanować tą "moc"... i czym ona tak właściwie jest?
Spytała się. To nie jej wina, że jest tak sceptycznie nastawiona... tak już ma po prostu. Puki się nie sparzy to nie uwierzy

-Ta moc nazywa się reiatsu... Jeśli chcesz mogę ci pokazać co potrafi.
Amaya po prostu wystawiła rękę w bok, w stronę drzewa, które gdzieś tam stało, i bez żadnego wysiłku użyła kolejny raz tego samego kidou bez inkantacji, które trafiając w pień sprawiło, że ten rozleciał się w drzazgi, a reszta drzewa spadła na ziemię kompletnie niszcząc płot jakiegoś domostwa.
-To jest minimum siły. Reiatsu może być tysiąc razy potężniejsze, jednak ze względu na bezpieczeństwo więcej ci nie pokażę. Jest kilka ras posiadających tę moc, puści też ją mają. Zadaniem shinigami, takich jak ja, jest obrona dusz przed pustymi i odsyłanie ich do Stowarzyszenia Dusz. My jednak ostatnio ten drugi obowiązek porzuciliśmy, bo Stowarzyszenie stało się naszym wrogiem od kiedy rządzi tam pewien facet... ale to już inna historia. Z resztą życie tam jest bardzo ciężkie. Nie mogę ci do końca wyjaśnić, jak to opanować, bo to sprawa osobista, mogę tylko powiedzieć, że musisz uwierzyć, chcieć i szukać mocy w sobie. Mi też powiedziano tylko tyle gdy byłam duszą.

-Wyobraź sobie, że ja też nie lubię walczyć. Ale akurat puści mnie do tego zmuszają.
Stanęła prosto przypominając sobie moment swojej przemiany.
-Ja... chyba przypominałam sobie wszystkie moje wspomnienia i starałam się szukać w nich momentów, kiedy byłam na prawdę silna i dumna z siebie. Później po prostu starałam się przywrócić to uczucie z powrotem. I jak widać się udało.