Era Bleacha

Na piątym piętrze również znajdował się salon gry, jednak znacznie różnił się on wyglądem, jak i naświetleniem, względem tego, na którym dziewczyny znajdowały się uprzednio. Było ciemno. Ciemniej, niż na parterze, jednak nadal na tyle widno, aby dało się zidentyfikować czyjąś twarz z niewielkiej odległości. Kolejną różnicą były osoby, które na tym piętrze się znajdowały. W przytłaczającej większości byli to mężczyźni. Wytłumaczenie tego zjawiska przyszło dość szybko, gdyż tematyką gier, znajdujących się na tym piętrze był ogromny wachlarz strzelanin. Trudno było w tych warunkach odnaleźć kogokolwiek, a zatem i łatwo było się w tym miejscu ukryć przed cudzym wzrokiem. W końcu, wydawać się mogło, że przy jednym z automatów stoi właśnie szukana przez Chinatsę osoba. Widać było, iż bardzo entuzjastycznie podchodzi do gry, trzymając przy barku zabawkowy pistolet. Jednak kiedy wytężyć wzrok, okazało się, iż jest ona jedynie bardzo do niej podobna. Ponadto nosiła na sobie niemal identyczną sukienkę, choć innego koloru, a jej włosy były rozpuszczone. Niezależnie od tego, jak długo trwało oczekiwanie Chinatsy, połączone z obserwacją, w końcu zostało przerwane, przez kolejne szturchnięcie w bark, o które w tak tłocznych miejscach nie było trudno. Był to młody chłopak, a przynajmniej na chłopaka wyglądał, gdyż czapka z daszkiem ukrywała sporą część jego twarzy. Po jego ubiorze zaś, można było wnioskować, iż pracuje w tym budynku. Tracąc lekko równowagę, przez mocniejsze szturchnięcie barku Chinatsy swoim własnym, mężczyźnie mało brakowało do tego, aby stracić równowagę. Kiedy stanął już pewniej na nogach po przejściu kilku kroków, wyprostował się z pochylonej postawy, po czym odwrócił w jej stronę. Czapka nadal zakrywała jego twarz, przez co w połączeniu z ciemnicą jaka panowała w tym pomieszczeniu była niemal nie do rozpoznania.
- Przepraszam Panią. - odpowiedział spokojnie i grzecznie
Dopiero po chwili, spod czapki wynurzyły się iskrzące oczy, które teraz, jeszcze przez chwilę wbite były w oczy Chinatsy. Zaraz potem, mężczyzna odwrócił się i ruszył w swoją stronę. Reszta osób na sali, pochłonięta była grą na rozmaitych automatach. Słychać było odgłosy wirtualnych strzałów, jak i emocji towarzyszących przy tym graczom. W końcu, zdało się usłyszeć głośny, męski krzyk, powodowany wyraźną rozpaczą i smutkiem.

//4 posty do północy\\

Odważny ruch Chinatsy, jakim było rozcięcie swojej dłoni sztyletem i upuszczenie z niej krwi przykuł uwagę ukrytej w tłumie dziewczyny. Niewątpliwie, jej sojusznikiem w tej sytuacji była klimatyzacja, która pobudzając powietrze do ruchu, jak i również wprowadzając świeże z zewnątrz, znacznie ułatwiły jej zadanie, szybciej rozprowadzając po pomieszczeniu zapach jej krwi. Niezależnie od tego, czy o to od samego początku chodziło szukanej przez nią dziewczynie czy też nie, Chinatsie udało się wybawić ją z ukrycia. Stała na połaci wolnej przestrzeni, w promieniu około metra niezaludnionego obszaru. Obie jej ręce zaciśnięte w pięści, spoczywały oparte knykciami o jej wcięcie w talii. Lekko pochylona, wlepiała swoje zdziwione i zaciekawione spojrzenie w jej ciało - z tej odległości, w dodatku przez panujące ciemności trudno było dostrzec na co konkretnie patrzy w tym momencie. Jednak tańczący, wędrujący po jej twarzy uśmiech można było zauważyć od razu. W końcu, chwila ciszy pomiędzy nimi została przerwana przez jej radosny śmiech.
- To ciekawe. Bardzo ciekawe! Nigdy bym się nie spodziewała... nie - poprawiła się - Nigdy bym nawet nie pomyślała, że mogłabyś zrobić coś takiego...
Po krótkiej chwili przerwy kontynuowała.
- Jesteś interesująca, wiesz? Proszę, nie chowaj tego dramatycznego, wypełnionego ukrytym cierpieniem wyrazu twarzy. Pasuje Ci on.

//3 posty do północy\\

Dziewczyna widząc jak Chinatsa zeskakuje z automatu, zrobiła niepewny krok do tyłu. Kropla potu pojawiła się tym razem na jej twarzy. Odzwierciedlała ona pewien strach, jednak nie ze względu na widok krwi, ani na idącą w jej stronę Chinatsę, zwiastującą swym zachowaniem przegraną zakładu. Bała się dominacji nad sobą, którą teraz jej przeciwniczka prezentowała swoją postawą.
Co z nią? Zmieniła się! Wcześniej nigdy się tak nie zachowywała... Nigdy nie była tak pewna siebie, co najwyżej taką udawała... teraz jest inna...
Kiedy Chinatsa zrobiła kolejny krok do przodu, ona zrobiła kolejny krok do tyłu, zostawiając jedną nogę z przodu i przenosząc ciężar swojego ciała na drugą. Kropla potu pojawiła się tym razem na jej twarzy, spływając obok jej brwi, poprzez policzek przy samym uchu, zatrzymując się na brodzie.
- O-oczywiście. - zawahała się, mówiąc przez lekko wymuszony uśmiech
Wymuszając na sobie większą odwagę i zdecydowanie, oderwała tylną nogę od podłoża i zrobiła nią krok do przodu.
- Nigdy nie mówiłam, że nie jesteś interesująca. Co najwyżej w negatywnym znaczeniu. W końcu... c-co taki słabeusz robiłby u boku Hoffmana? Nie, żeby on nie był słabeuszem. - ciągnęła rozmowę, rozkładając ręce i obracając głowę na boki, zyskując tym samym większą swobodę i na powrót większą pewność siebie - Właśnie! Jest niedorajdą i nieudacznikiem. Zupełnie tak jak ty. Sprawię, że będziecie jeszcze bardziej cier...
Przerwała w połowie zdania, kiedy jej wzrok zatrzymał się na Chinatsie, stojącej o wiele bliżej, niż myślała, że jest. Ponownie przestawiła nogę z przodu daleko w tył.
- C-co Cię napadło tak nagle? Chcesz się ciąć dla mnie? To zamierzasz zrobić? Coś jest z Tobą nie tak! - mówiła zdziwionym głosem, miejscami nawet wystraszonym
W końcu, zdenerwowanie dało o sobie znać, ujawniając się w nieprzyjaznym grymasie na jej twarzy. Machnęła horyzontalnie ręką, jakby przecinała nią powietrze.
- Z wami wszystkimi jest coś nie tak! Macie nie równo pod sufitem!

//2 posty do północy\\