Era Bleacha

Hao zaśmiał się lekko.
-Wiem co ci chodzi po głowie... Ale nie, nie po to by mu ja odbić czy jak wy tam młodzi na to mówicie. Po prostu w czasie walki jako jedyna odważyła się zauważyć że nie atakuję a jedynie się bronię... Można powiedzieć że wykazała się inteligencją przewyższającą każdego z tamtych idiotów...
Espada lekko przechylił czarkę. Spojrzał na swój numer i wpadł na pomysł by go zakryć. Wyjął więc lniane rękawiczki i założył je na dłonie.
-Tak na widoku trochę dziwnie się czuję...-wyjaśnił.
Następnie wciągnął jeszcze trochę płynu do ust mlaskając ze smakiem. Korobina ziewnęła i położył głowę na udzie dziewczyny powoli usadowiając się na ziemi i cicho pomrukując.

Niedaleko Starej Twierdzy otworzyła się garganta z której kolejno wyszli Mori, tuż za nim Patariko z Chinatsą a na samym końcu Enquil.
Wiatr hulał swobodnie między zniszczonymi murami a zarośnięta fosa straszyła swoim starym, dawno już utraconym pięknem.
- To była dziwna podróż... - mruknęła Chinatsa osłaniając się jedna ręką przed wiatrem a drugą tuląc do piersi Shiroi. Rozglądnęła się wokoło. - Trochę zimno od tego wiatru... Hej, a właściwie, to gdzie jesteśmy? - zapytała spoglądając na Patariko. - Strasznie tu... No i co z tą imprezą?

Chłopak szedł na szarym końcu trzymał ręce w kieszeni i miał zaciągnięty kaptur tak by wiatr mu nie przeszkadzał.
-Ona jest inna jest wyjątkowa ale cóż takie życie po życiu .
Chłopak mówił do siebie po cichu aż nagle usłyszał słowa moriego
-Ej misie pysie kto to ten Hao .
Chłopak zasmiał się mówiąc

Słysząc imię Amaya, Chinatsa podskoczyła radośnie. Stęskniła się już za nią. Kiedy Patariko zwrócił się do niej, zarumieniła się i zamrugała oczami jakby myślała, że to wszystko sen.
Czy to aura tego miejsca czy słowa Patariko spowodowały, że zrobiło się jakby gorąco i duszno?
- Ja... ja... to znaczy... tak.  To znaczy... - zająknęła sie - Będzie mi bardzo miło. Wybacz moje zachowanie, ale zaskoczyłeś mnie poza tym, jestem teraz bardzo szczęśliwa. - uśmiechnęła się i mocniej uścisnęła jego dłoń. - Dziękuję ci za te słowa. Czekałam na nie... - szepnęła już bardziej do siebie.
Świat się kręci... Jakie to miłe uczucie!
Zerknęła lekko do tyłu. Enquil nasunął kaptur tak mocno na twarz, ze nie widziała jego oczu. Już chciała coś powiedzieć, jednak Enquil odezwał się pierwszy wywołując u dziewczyny falę śmiechu.
- No właśnie, kto kto jest Hao? Amaye znam. - zaczęła Chinatsa jednak czując przy szyi ostrze zatrzymała się wpatrując z przerażeniem przed siebie. Widząc ewentualne niebezpieczeństwo jasne oczy zmieniły barwę na prawie czarną. - Tknij go palcem a osobiście ci je odgryzę! - warknęła dziewczyna do nieznajomej postaci która przystawiła katane do szyi Patariko. - Was też to się tyczy! - dodała w kierunku pozostałych widząc że Enquil i Mori również zostali zatrzymani. Nagle zobaczyła że ktoś się do nich zbliża.
- Ładne mi witanie gości... - mruknęła.

Ostatnio edytowany przez Chinatsa Miyamoto (2012-11-18 13:05:16)

Chinatsa widząc zachowanie Patariko uspokoiła się, jednak wciąż patrzyła nieufnie w stronę nieznajomego.
Nic nie poradzę na to, że nie potrafię być od razu miła, jak ktoś mi na dzień dobry przystawia sztylet do gardła...
Po zachowaniu Patariko stwierdziła, że przybyszem jest nie kto inny jak Hao.
Zerkając czy nie ma gdzieś w pobliżu Amayi Chinatsa rozglądnęła się wokoło, jednak nie zauważyła jej.
Czując, że powoli wraca jej spokój również ukłoniła się lekko przed Hao.
- Przepraszamy za najście - powtórzyła cicho za Patariko.

Ostatnio edytowany przez Chinatsa Miyamoto (2012-11-18 14:11:33)

Amaya oczywiście nie mogła zostać na miejscu, choć Hao o to... a nie, w sumie nie prosił. Tak więc podniosła się, a wyczuła już reiatsu całej grupy. Sami znajomi. Szkoda tylko, że przerwali takie przyjemne spotkanie we dwoje, bo mogło coś ciekawego z niego wyniknąć. Ale co tam, na pewno jeszcze kiedyś nadarzy się podobna okazja. Ale wina nikomu nie odda, o nie!
Tak więc wypiła szybko to co miała w swojej czarce i poderwała się przepraszając jeszcze ułożoną na jej kolanach Kurobinę za przerwanie jej drzemki. Gdy tylko wyłoniła się zza rogu, wyraz niezadowolenia na jej twarzy, który pojawił się, gdy wyczuła tych ludzi, zamienił się na uśmiech.
-Fajny moment sobie znaleźliście na wizytę. - machnęła łapką do Chinatsy i zauważając alkohol w rękach Patariko od razu podbiegła do Hao, któremu został przekazany spoglądając na butelkę. Wątpiła jednak szczerze, żeby mogło to być coś lepszego od tego, czym częstował ją czwarty...
-Czy ja słyszę coś o imprezie? Jestem oczywiście zaproszona?
Tak, doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że po chamsku się wprasza, ale cóż, to po prostu leży w jej zwyczaju. Nie ma imprezy, jak nie ma na niej Amayi.

Arrancar uśmiechnął się do Amayi.
-Ja jestem zaproszony. Zgodzisz się mi towarzyszyć, Ohime-sama? -zapytał zalotnie.
Hao serdecznie uśmiechnął się do dwójki. Kolejna urocza parka... Normalnie zaraz się popłaczę ze wzruszenia, pomyślał. Powoli podszedł do Chinatsy kłaniając się nisko w pasie i pocałował jej dłoń na powitanie.
-Upraszam o wybaczenie za moich braci, Pani. Liczę iż nic się Pani nie stało...
Taaaaak... śmierdzi dokładnie tak jak ta małpa... Więcej was matka nie miała?
Hao dalej wyglądał sympatycznie i miło jak wcielenie dobroci. Nigdy nie zdradzał swoich uczuć czy myśli. Nawet Kouki miał zakaz czytania mu w myślach.
Kurobina którą Amaya wybudziła ze snu powoli ziewnęła i podeszła do nieznajomej Shinigami. Powąchała jej dłoń i powoli po kociemu obtarła się grzbietem o jej nogi mrucząc cichutko. Tak mała na prawdę lubiła poznawać nowych ludzi.
Espada powoli sięgnął dłonią do rękawa kimona Onmyuoji wyjmując stamtąd czarną różę. Powoli podał ją Chniatsie. Dobrze że miał na sobie lniane rękawiczki bez palców bo inaczej ktoś mógłby dostrzec numer na jego dłoni. A tak jego stanowisko pozostanie tajemnicą.
-Jestem Hao Asakura, "Ten, który okłada gwiazdy" jak zwą mnie bracia mniejsi na pustyni... Jestem Arrancarem.
Następnie zerknął na Patariko, który najwyraźniej coś do niego mówił. Kiedy usłyszał, że są nie do zdobycia uśmiechnął się chytrze.
-"Tak silny klan jak silny i mądry jego wódz" jak mówi stare przysłowie... Jednak mnie ciekawi jakie postępy poczyniłeś... Yoh!
Arrancar posłusznie zjawił się na wezwanie.
-Jestem Hao Onii-sama.
-To jest Yoh, mój brat i najsilniejszy z mojego młodszego rodzeństwa. Jeśli zadasz mu ranę... zdradzę ci pewien sekret, Fullbringerze...
Stukot kopyt i znajomy głos na chwile przerwały jego pogawędkę. Zerknął kątem oka zauważając Ayame. Jeszcze tylko jego tu brakuje i będziemy mieli kolejną rzeźnię...W myśl zasady najpierw zabij potem zadawaj pytania...
Na jej przywitanie odpowiedział tylko:
-Witam... A więc jak Patariko? Zmierzysz się z moim małym braciszkiem czy potężny przywódca Yami no Shisha ma zimne poty na wieść o walce z dzieckiem?
Była to oczywiście nie ukrywana prowokacja...

Ostatnio edytowany przez Hao Asakura (2012-11-18 16:00:27)