Era Bleacha

Nero odetchnął z ulgą. Rozkaz Amayi, że nie może się kłócić z Hoffmanem w jej obecności wywołał u niego odruch taki jakby kazano im się pocałować. Spojrzał na niego z obrzydzeniem i odsunął głowę.
-Tak jest, Pani... Zrobię co w mojej mocy.
Słysząc plan Amayi kiwał głową na znak, że zgadza się z nią. Lepiej jest ustalić wszystko niż liczyć na łut szczęścia.
-Skoro Hoffman uważa że jest z Espadą "za pan brat" to niech on leci. Tak się wyrywa na linię frontu niech pokaże, że zabije 3 kapitanów. Obstawiam, że pokona co najwyżej jednego. Ktoś chce się założyć?
Bynajmniej to nie była prowokacja a próba rozluźnienia sytuacji.
-Co do tego jak ściągnąć tu SS... Myślę, że sama obecność Espady u nas wywoła u nich zamieszanie. Gdybym był jednym z nich po odczytaniu takiego wzrostu Reiatsu ruszyłbym na nich by mieć szanse upieczenia dwóch pieczeni na jednym ogniu: zlikwidować bunt i osłabić Espadę. Seireitei są zuchwali. Nie podejrzewają, że nawet Espada jest dla nich zagrożeniem. Wyznają wiarę, że to tylko zwierzaki i padlinożercy. To mój pomysł...

-Nie ma żadnych zastrzeżeń co do planu? - Amaya spojrzała na Nero, który wyglądał na zadowolonego, a potem na Hoffmana. Po tym drugim niestety ciężko było stwierdzić, co myśli. Dodatkowo nie bardzo chciało jej się wierzyć, że im obu podoba się decyzja.
-Hmm, co masz robić... na pewno jeden z was wybierze się do Soul Society. Trzymanie was obu tutaj nie jest bezpieczne. - jeszcze by się powycinali i co by było? Lepiej nie robić niepotrzebnie problemów.
I oczywiście, że to było upierdliwe! Jak chcą się pokłócić, to Amaya ma tego nie widzieć, proste! Wtedy przynajmniej ona nie będzie się denerwować z tego powodu. Będzie chyba miała inne okazje do bycia zdenerwowaną.

Nero teatralnie podrapał się po brodzie udając wysoce zamyślonego. W pewnym momencie jakby pomysł wpadł mu do głowy.
-Zastanówmy się kto pójdzie do SS... Może niech idzie ten kto najbardziej wyrywa się na front co? Znasz może takiego samobójcę Hoffman, co non stop przechwala swoje umiejętności i chce zarżnąć jak najwięcej osób?
Była to oczywiście sugestia żeby Hoffman poszedł do Seireitei.
-Ja wole zostać tutaj. Ale to twoja decyzja...

Jego zaczynała irytować? No interesujące! Amaya miała troszkę ciekawiej, bo z jednej strony Nero, a z drugiej Hoffman rzucali swoje pomysły mając nadzieję, że to one zostaną wprowadzone w życie, w dodatku pomysły sprzeczne, a jeszcze patrzą się na siebie jak dwa dzikie psy, które mają ogromną ochotę żeby się pozagryzać, a powstrzymywane są tylko przez kruchy kaganiec w postaci rozkazu Amayi. A jeszcze dziewczyna jest dowódcą od paru godzin, a oni już czekają na twarde rozkazy, w których możliwe, że rozstrzygnie się los całego Seireitei. A później na nią zostanie zwalona cała odpowiedzialność. No, właśnie dlatego unikała wcześniej wszelkich zadań. "Będziesz się tylko troszczyć, żeby buntownikom żyło się dobrze..."! Sranie w banię, i ona ma teraz w to wierzyć?
-Nero zostaje ze mną i kontaktujemy się z Espadą, a Hoffman niech się szykuje do podróży do SS. Koniec rozmowy? - zapytała z nadzieją w głosie. Chciała już sobie odpocząć. Myślała, że dowodzenie jest przyjemne, a widać nawet wydawania rozkazów trzeba się nauczyć.

-Oh... Hoffman... Coś się dzieje?
Spytała stając prosto i opuszczając ręce. Zerknęła na drzwi i znowu na Hoffmana.
-Tam był Nero, albo i jeszcze jest i się nie zagryźliście... Coś mi tu nie pasuje...
Powiedziała patrząc to na drzwi to na chłopaka podejrzanie. Coś się kroi i chyba trafiła w odpowiednie miejsce w odpowiednim czasie by móc się na coś przydać.

Na pytanie Hoffmana co Ayame tu robi odpowiedziała krótko i zwięźle.
-Przyszłam się spotkać z Przywódczynią. Dawno się nie meldowałam i myślałam, że będzie dla mnie jakaś robota...
Gdy powiedział o Ataku na Seiretei wytrzeszczyła oczy i pobladła na twarzy... O ile przy jej niemal białej karnacji da sie bardziej poblednąć.
-Na Seiretei? Mówisz o... O ranyyy... Dobrze, chodźmy...

Ayame wyszła na zewnątrz. Pogłaskała kona po jego białej grzywie. Pamiętała by nie patrzeć mu w oczy.
-Witaj...
Dosiadła go i spojrzała na Hoffmana.
-Wiem, że wizja najazdu na Seiretei Cię nakręca, ale pamiętaj, że nie musimy wyjść z tego cało...