Era Bleacha

Chinatsa zamachała na pożegnanie Moriemu natomiast przyjście Enquila i jego słowa powitała z miłym uśmiechem.
- Już się nie mogę doczekać jak skończysz tego konika - powiedziała do Enquila patrząc na jego zwinne ruchy.
Ponownie przeniosła spojrzenie na Hao, który bardzo ją zaciekawił. Miał dar do opowiadania, potrafił już od pierwszych słów zainteresować słuchaczy, a przynajmniej ją.
Chyba naprawdę myliłam się co do niego. Pan Hao jest naprawdę sympatyczną osobą, wiele przeszedł, to pewne po tym co opowiada, ale mimo to potrafi tak świetnie opowiadać.
- Mimo to oglądanie śmierci, nawet wroga, jest przykre - pokiwała głową na jego słowa. Zaraz jednak zaśmiała się cicho wyobrażając sobie tatuaż biednego Jamesa. Śmierć nie była śmieszna, ale sama jego postać wywoływała uśmiech.

Enquil strugał dalej konika i słuchał Hao w pewnym momęci jak by zamarł jego ręka się ruszała lecz było coraz bliżej skaleczenia  chłopaka wzrok zmierzał w ognisko był pusty  strugał dalej aż przejechał mieczem po palcach i zaczą krwawić .
-Ałć przepraszam zamyśliłem się .
Chłopak wyją chusteczke wytarł rane i wrócił do pracy już konik zaczą nabierać kształtu już mozna było dojrzeć głowe.

Kiedy błysnęło Reiatsu Fullbringera Yoh profilaktycznie odskoczył w tył o kilka metrów. Zdziwił sie nieco na formę tegoż wyzwolenia i szczerze wprawiła go w niesmak.
-Człowiek który udaje pustego... Jakże nisko można upaść?
Następnie chłopak wyczuwając zmianę w mocy Fullbringera odszedł kilka kroków i chwycił za rękojeść miecza. Ostrze z charakterystyczną świetlaną smugą od polerownia przeszyło powietrze.
-Możesz być dumny... Uznałem ze w walce z tobą będę potrzebował miecza. Ale z nas dwóch to jaj jestem... Campione...
Przez ułamek sekundy jakby ziemia zadrżała. W momencie pierwszego ataku Patariko, Yoh bezproblemowo zablokował jego cios klingą sztyletu jednocześnie zadając mu płytkie cięcie w lewe ramię. Kopnięcie również zostało zablokowane tym razem płaską stroną miecza a cios który przebił prawy bark Fullbringera pochodził od sztyletu.

Siła: 70-5=65
Wytrzymałość: 50
Szybkość: 70
Zręczność: 60

Reiatsu: 24200-500=23700
4 posty Yoh do końca Campione

Yoh nie czekał na przeciwnika aż ten łaskawie go zaatakuje lub przeczeka jego Campione. Jako iż Patariko nie wykonał żadnego uniku po jego kontratakach był dość blisko Arrancara. Ten wykonał kopnięcie w brzuch przeciwnika odrzucając go na kilka metrów. Następnie ruszył na niego biegiem i gdy już był na odległości ostrza... Rozległ się huk i Yoh zniknął pojawiając się za przeciwnikiem.
-Cero!
Jasnoniebieska kula uformowała się przy pięści Arrancara celując w Fullbringera. Patariko miał jeszcze kilka milisekund zanim promień zetrze go z powierzchni ziemi.

Siła: 65
Wytrzymałość: 50-3=48
Szybkość: 70
Zręczność: 60

Reiatsu: 23700-300=23400
3 posty Yoh do końca Campione
Siła Cero: 130
Szybkość w Sonido: 140

Hao zaśmiał się na pytanie Amayi. Nie był to jednak śmiech jaki wszyscy znali. Raczej śmiech ten pochodził z otchłani ciemności tak głęboko ukrytej w sercu Hao, że mógł być on rozumiany jako odpowiedź sama przez się. Arrancar wstał i usiadł obok Amayi. Chwycił je dłoń i ucałował w podziękowaniu. Znów był wcieleniem dobroci.
-Dziękuję za poparcie, Amayo...
Hao odruchowo objął ją w pasie przez chwilę się zastanawiał.
-Właśnie... tamci dwaj powinni już kończyć... Zaraz pewnie do nas dołączą...
Szczerze zastanawiało go to dlaczego Yoh tak długo schodzi się z Patariko. Być może jego siła na prawdę wzrosła do aż tak dużego poziomu, że jest on w stanie walczyć w zapieczętowanej postaci jego Fracción. Kto wie może będzie nawet z niego pożytek...

Chinatsa siedziała cicho wpatrując się w ognisko i myślami błąkając się obok Patariko i Yoh. Zastanawiało ją, jak przebiega walka i kto jest na wygranej pozycji. Wierzyła w Patariko, sama widziała jego umiejętności, jednak coś podpowiadało jej, że to nie Patariko będzie zwyciężcą, z zachowania Hao można było bezproblemu zrozumieć, że Yoh jest bardzo silny a jeżeli Yoh przewyższa umiejętnosciami Patariko, to dziewczyna nawet nie potrafiła sobie wyobrazić siły Hao.
Wzdychając lekko pomyślała, że ze wszystkich ona jest najsłabsza. Moze i zabiła jednego pustego, ale nie należało to do najprzyjemniejszych, mimo wszystko żałowała go. Składając w myślach obietnicę, że będzie walczyć, ale nie po to by zabić, tylko by pomóc przyjaciołom zacisnęła lekko pięść i zerknęła szybko na wszystkich.
Doczekam czasu, gdy wszyscy będziemy żyli w spokoju, bez cierpienia, ciągłych walk i razem nie patrząc na to kto kim jest?
Chinatsa z chęcią poparła by słowa Amayi, jednak co im przyjdzie z tak słabej osoby jak ona? Jak na razie, przeszkadzała by tylko.

Patariko zdziwił się lecz nie dał tego po sobie poznać, usiłował złapać dłoń chłopaka aby się uwolnić.
(Nie ma szans aby tak się poświęcił, przecież nie jest głupi.)
Pomyślał i spróbował złapać chłopaka w pas aby razem z nim przenieść się Bringer Lightem, wcześniej wyrzucił przed siebie tarczę prosto w Cero aby je rozproszyć. Po przeniesieniu odskakuje do tyłu.
(Jeszcze nie czas.)
Myśli czekając na odpowiedni moment do ataku. Chłopak zdematerializował tarczę i stał teraz ze szczelną gardą i samymi pięśćmi.

Reiatsu: 15826+100+200+75-37=16164
Siła: 45
Wytrzymałość: 22+1=23
Szybkość: 48*1,5=72
Zręczność: 52+2=54
szybkość bringera: 144

Weszli w trudne i smutne tematy, wszyscy się pozamyślali i z twarzy poznikały uśmiechy. Chinatsa tak troszczyła się o Patariko, że wcale nie dziwiła dowódczyni jej mina. To kochane, mieć kogoś, na kim tak bardzo ci zależy. Zastanawiała się tylko, czy jej kiedyś uda się do kogoś na prawdę przywiązać. Ona to chyba jakoś emocjonalnie upośledzona jest, może to pozostałości z życia przed śmiercią? Gejszy przecież nie wolno nikogo kochać, ona ma tylko dotrzymywać towarzystwa i wszystkich zabawiać...
-Gdzie się nauczyłeś tak ciachać konie? - zapytała Amaya patrząc z zaciekawieniem na struganki Enquila. Typowy z niego skrytobójca, jest w towarzystwie, a jakby go nie było. Cichy i zamknięty w sobie, samodzielny, a mimo wszystko na tyle sympatyczny, że można go lubić. - Precyzyjne siekanie to bardzo użyteczna umiejętność.
Hao siedział obok niej, tak przyjemnie. Ułożyła głowę na jego ramieniu i przyglądała się nadal drewnianemu konikowi.