Era Bleacha

Chłopak popatrzył na Amaye z ciepłym usmiechiem .
-Nie wiem nigdy chyba tego nie robiłem nie pamiętam ale chyba dobrze mi idzie .
Chłopak zaśmiał się sympatycznie i wrócił do strugania

Chlopak popatrzyl na Chinatse odlorzyl wszystko wstal i podszedl do niej
-Nic mu sie nie stanie bo oboje w niego wierzymy i on o tym wie
Chlopak wyszeptal dziewczynie slowa do ucha by ja pocieszyc

Yoh nie był zadowolony, że przeciwnik śmiał go dotykać. Można by rzec... Był całkowicie wkurzony! Nagle Jego Reiatsu znów zaczęło buzować w powietrzu. Z jego ciała wydostawały się niebieskie smugi reiatsu.
-Ty... Nie waż... się... mnie dotykać!!!
Yoh wręcz krzyczał na Patariko. Jego oczy zmniejszyły się do wielkości małych kropek podczas tej dzikiej furii. Reiatsu wokół niego zaczęło kruszyć podłoże.
Chłopak skrzyżował obydwa ostrza przed sobą w znak "X". Energia wciąż rosła i raczej możnabyło przewidywać w wypadku Patariko najgorsze.
-Wybacz... Onii-sama... -powiedział po czym dodał jeszcze niemal z krzykiem. -Hakucho no uyoku, Filo Silencioso!
Niebieska energia błysnęła w górę tworząc słup z Reiatsu. Nagle rozprysła się na iskry opadające z nieba. Błysk wielkiego miecza trzymanego przez śnieżnobiałe ramię przykuł uwagę Fullbrigera.
-Giń...





Tymczasem przy ognisku Hao poczuł się bardzo przyjemnie czując na ramieniu głowę Amayi. Przyglądał sie też pracy Enquilla nad drewnianym konikiem. Uśmiechnął się sympatycznie do buntownika.
-Nie bądź skromny Enquill-kun... To ze tak dobrze potrafisz obchodzić sie z rzeźbieniem tak małych rzeczy znaczy ze masz wprawne oko i zwinne ręce. To cechy bardzo pożądane przez wielu wojowników. Jeszcze kiedyś będziesz silnym Shinigami i dobrym Buntownikiem, zobaczysz.
Nagle Hao spoważniał i obejrzał się za siebie. Ze znacznej odległości zauważył niebieski słup Reiatsu.
-A mówiłem ci, ty mały... Ehh... Trzeba ratować tego człowieka. Wybaczcie...
Dał Amayi małego całusa w policzek na przeprosiny, że musi ją zostawić na chwilę. Zniknął za pomocą Sonido i przeniósł się w miejsce walki.


Co się stało dokładnie? Otóż Patariko nie miał czasu by długo podziwiać uwolnioną formę Yoh. Hao cieszył się tym przywilejem prze długie godziny ponieważ uważał jego Ressurectión za niezwykle eleganckie i dostojne. W kilka sekund po tym jak Yoh wyrzekł ostatnie słowa spowity jasnoniebieską aurą Fullbrigner mógł jedyeni zobaczyć wielkie ostrze nad swoją głową. Zatrzymane.
-I co ja mam teraz z tobą zrobić... Yoh-kun? -zapytał Hao.
Trzymał on jednym palcem miecz Yoh tuż za Patariko osłaniając go tym samym przed atakiem. Siął jednak była tak wielka że przecięła jego rękawiczkę na prawej dłoni. Co prawda jeszcze Patariko nie mógł zobaczyć jego numeru.
-Hao... Onii-sama... On... M-Mnie... dotykał... Ja...
Wyraz twarzy Hao sie zmienił, z zimnego przeszedł w żal i smutek.
-Rozumiem... Cóż dobrze że zdążyłem... Co powinieneś powiedzieć?
Yoh dezaktywował Ressurectión i upadł na kolana ze łzami w oczach.
-Przepraszam... Hao Onii-sama... Patariko-san... Przepraszam...
Hao nałożył mu na uszy słuchawki. To zawsze go uspokajało. Następnie spojrzał w gwiazdy z połową twarzy zwrócony do Fullbringera. Miał filozoficzny wyraz twarzy człowieka, który znał swą wiedzę i niewiedzę.
-Pustym można stać się kilka sposobów... Stracić łańcuch duszy... Zostać pożartym kryć w sobie żal i cierpienie... Przez ten ostatni Yoh-kun stał się jednym z nas. Jako dziecko mieszkał w Tokijskiej dzielnicy biedy. Yakuza złapała go i wykorzystywała jako dziecięcą prostytutkę. Dzień w dzień... Zabił się... Niemal natychmiast został pustym. Zabił wielu i t było jego marzeniem... Gdy go spotkałem był zaledwie menosem i przedstawiał się jako Sebastian. Yoh nigdy nie pogodził się ze swoim życiem na ziemi. Dziś nie cierpi tylko jednego: gdy dotyka go ktoś inny niezależnie do płci czy gatunku... Rozumiem, że tego nie wiedziałeś. To nie twoja wina... Wybacz mu. Prosi cię o to...
Hao podniósł prawą dłoń by Patariko mógł zobaczyć numer na jej wierzchu.
-...Quarto Espada, Asakura Hao. Oto sekret który ci ujawniam. Tylko nie rozgadaj tego wszystkim przy ognisku. Amaya wie o tym.
Zrobił kilka kroków w przód po czym położył dłoń na barku Fullbringera.
-Tak czy inaczej zaskoczyłeś mnie... Nie spodziewałem się, że pierwsze co przyjdzie Yoh na myśl  będzie Ressurectión. Musiałeś na prawdę sprawić ze poczuł się zagrożony tą walką. Trzymaj tak dalej...
Następnie poszedł w kieruku ogniska razem z Patariko. W między czasie założył zapasową rękawiczkę na dłoń. Znów przywdział maskę "Pana Sama Słodycz" i zawołał.
-Heeeeej... Nic nam nie jest poza kilkoma skaleczeniami. China-chan możesz już odetchnąć z ulga i pocałować swojego bohatera.
Hao dosiadł sie do Amayi i znów ją objął.
-A ja dostanę całusa za ocalenie niewinnego człowieka, Hime-sama? -zapytał zalotnie do Amayi.

Nagroda dla Patariko: 1200Exp, 25PN, 10G

Ostatnio edytowany przez Hao Asakura (2012-11-22 23:24:20)

Enquil slyszac slowa Hao uzsmiechna sie
-Dziekuje za mile slowa Hao
Gdy zobaczyyl ze patariko wraca usmiechna sie do chinatsy po czym zlapal za miecz jak by mu sie cos przypomnialo
-Musze sie z kims spotkac patariko bedzie wiedzial o kogo chodzi
Po czym wystawom miecz przed siebie.
-Anno
Zamienil sie w orla i odlecial

Patariko kiwnął tylko na Enquila.
-Chinatsa Słonko.
Powiedział spokojnie delikatnie odsuwając jej rękę od rany.
-Zostaw.
Powiedział znowu i złapał nóż dziadka.
-Amaya, jesteś jednyną z obecnych która nie widziała mojego ubrania fullbringu. O to on. Hagane no Hana no Kira.
Powiedział chłopak i przybrał formę pustego, jego rany zasklepiły się przez wiązania reiatsu z ubrań. Kiedy rany były zagojone dezaktywował Fullbring.
-Kolejna blizna, przyzwyczaiłem się.
Powiedział pod nosem.
-Hao, chyba mamy co opijać prawda?

Hao bardzo spodobała się bezpośredniość Amayi. Widząc zaś Fullbring Patariko zniesmaczył się nieco ale nie dał tego po sobie poznać i dalej grał swoją rolę.
Proszę cię... To ze ci pogratulowałem nie znaczy, że możesz świecić tymi swoimi fartownymi mocami na prawo i lewo... Czy złodziej chwali się swoim łupem przed właścicielem?
Pytanie Amayi na chwilę wyrwało go z zamyśleń.
-O racja... Ta mała znów gdzieś polazła... Ale pewnie zaraz wróci...
W tym samym momencie Kuro oparła główkę o kolano dziewczyny układając się na nim wygodnie. Resztą swego dużego ciałka leżała na ławce którą stworzył Hao, lekko machając ogonem z gracją. Jak na zawołanie zaczęła tez po cichu mruczeć.
Espada rozlał jeszcze każdemu po lampce wina. Na pytanie Patariko lekko się zaśmiał.
-Tak, racja... nie ma sensu tego już ukrywać. Amaya, będziesz tak miła i wtajemniczysz wszystkich za co pijemy?
W końcu jej to obiecał, co nie?

Patariko wkurzył się jeszcze bardziej.
(Taki sekret, że teraz wszystkim powie)
Pomyślał. Słysząc o Mikashim uśmiechnął się.
-Mokashi teraz się ze mną spotka o czym jeszcze nie wie, mam do niego sprawę.
Postanowił przemilczeć umowę jaką z nim zawarł, wolał z tym poczekać, zrobi Amayi niespodziankę.
-Jest chyba skłonny do pomocy wam w razie potrzeby.
Powiedział.
(Szczególnie za moją proźbą.)
Pomyślał i zaśmiał się cicho. Nagle jednak spoważniał.
-Enquil spotkał Fullbringera władającego ogniem, zabawne.
Powiedział pod nosem.
-Oby nie przesadził.
"Jeśli jesteś w stanie to lepiej zapobiegać niż leczyć"
Odesłał do Enquila

Patariko zaczął się denerwować.
-Zdziwił byś się, ale, zabrał się za numerek 2? Ciekawie się robi.
Podsumował.
-Władza nad ogniem jest możliwa, tak jak nad wszystkim. Odpowiednie umiejętności załatwiają sprawę. Z ogniem jest tak samo jak z reiatsu czy stalą, jest możliwa kontroli nad nimi przy odpowiednim treningu.
Mówił. Nagle dostał wiadomość od Enquila.
"Tak, słyszałem co zrobił i co Ty zrobiłeś. Jak już oprowadzisz tego insekta to naucz go prawdziwych mocy, a nie jego strzelanie zapałkami. Z mojej strony to tyle. Potem sobie porozmawiamy."
Odesłał i ciągnął dalej rozmowę popijając wino, przytulał cały czas Chinatsę.
-Co prawda ogień to najniebezpieczniejszy żywioł i najtrudniej go ujarzmić ale jest to wykonalne dla Fullbringera. Jednak nie na poziomie tamtego, ledwo co uwalnia podstawową formę, śmieszne.
Mówił spokojnie, czekał na odpowiedź Hao.