Era Bleacha

Więc Rafaelowi udało się zatrzymać krwawienie i jej stan się ustabilizował. Postanowił więc położyć ją w tym dość dziwnym stanie. Nie było widać po pustym przerażenia lub też litości po prostu był zdziwiony. Jej reakcją, dlaczego to zrobiła.. Sam przykucnął nad nią i trzymał rękę na szyi która była ranna po czym delikatnie zdjął ją i przetarł twarz dziewczyny robiąc ostrą smugę krwi.
-Głupia ile razy mam ci mówić że cię nie zabiję. Czego chcę ? Stworzyć coś z twą pomocą ale ty nie współpracujesz..
Po chwili padło kolejne pytanie.
-Ratuję ciebie.. Więc oszczędzaj siły
I spokojnie przystawił rękę nad nią i zaczął zbierać jakieś czerwone drobinki wyglądało to jak by zbierał krew która pokrywała jej ciało. Rafael Kompresował to dość znacznie. I powstawał z tego dość mały kryształek. Który lewitował w powietrzu. Kolejne słowa dziweczyny były dość niezrozumiałe przez espadę.
-Nie mam serca ? W sumie to prawda każdy pusty nie ma serca w końcu po czymś powstała ta dziura. Ty też chyba go nie masz ?
I pokazuje dziurę w swojej kratce piersiowej. A ona jakoś tak miała w szyi dziurę a w sumie nawet i dwie co prawda jedna się łatała.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Rafael spokojnie spoglądał na Kotkę która prawie już nie była upaćkana krwią. Rana na szyi pustej już praktycznie zniknęła bez śladu teraz już kończył swoje zadanie. Jednak Arrancarka po raz kolejny zaczęła dziwnie pytać. Chyba nie ma innej opcji jak po prostu trochę wytłumaczyć.
-Nie, nie robię z ciebie tylko z tobą.. Aby zrobić z czegoś trzeba coś przekształcić w coś. A Ja ciebie nie przekształcam. Jesteś jedynie katalizatorem.
Starał się jakoś to wytłumaczyć ale ona była jakaś pusta. W sumie co się dziwić napadają w białą noc podczas kolacji. Espada w sumie skończył robotę leczniczą. Ale pusta podała do niego dłoń trochę nie rozumiał tego co robi więc nie robił nic tej ręce. Nadal był przykucnięty przy niej kończył to co zaczął. Czyli nadal trzymał rękę na jej szyi aby całkiem ją uleczyć. Był przez to był bardzo blisko.
-Przeżyjesz. Pewnie nawet i mnie.
Rafael patrzył na nią a ona jakoś tak na niego. Tymczasem na zewnątrz hulał wiatr. I burza szalała. Sprawiło to że Rafael skupił się trochę na wykrywaniu reiatsu. Ręka Rafael którą trzymał nad dziewczyną spokojnie ruszyła się do jego klatki piersiowej i kryształek znikł.
-To jak czujesz się już lepiej ?


[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ostatnio edytowany przez Rafael (2015-02-09 10:06:50)

Chinatsa rozglądnęła się po pustyni chociaż gdzie nie sięgnąć okiem widok był taki sam toteż szybko jej się to znudziło. Przeniosła spojrzenie na plecy Ayame i uśmiechnęła się lekko pod nosem. Mimo, że wyraźnie wyczuwała złość w głosie dziewczyny to przecież dobrze ją znała. Marudząca Ayame to ta Ayame, którą znała. Dobrze wiedzieć, że przynajmniej ona się nie zmieniła i pozostała taka jak była. Uspokajająco położyła jej dłoń na ramieniu.
- Na facetów zawsze trzeba czekać, muszą mieć ten element zaskoczenia.
Ściągając dłoń z jej ramienia zawierciła się w siodle jakby nie była pewna czy coś powiedzieć czy nie.
- A co tam u Ciebie w ogóle słychać Aya? Co porabiałaś przez ten cały czas?

Ayame odwróciła się przodem do Chinatsy ze złośliwym błyskiem w oku.
-A co mogłam robić? Opierdzielałam się jak zwykle. Hoffman zniknął to nikt nie truł mi dupy.
Jak tylko zamknęła usta usłyszała szum. Odwróciła głowę w kierunku skąd przybywał. Nie trzeba było mieć sokolego wzroku by wiedzieć, że zbliżał się Zafkiel. Z buta zaczął wydawać im rozkazy co się bardzo nie podobało Ayame.
-Po pierwsze Hoff nie jest mordercą. Możesz nawet na nim psy wieszać ale nie uwierzę że zabił kogokolwiek. Albo jeszcze inaczej: nazwij mordercą każdego z nas. Wszyscy mamy kogoś na sumieniu. Po drugie: Prawo do kryształów ma tylko Chinatsa. Nikomu prócz niej nie powierzę swojego kamienia. Każdemu z nas przypisane są umiejętności związane z kryształami. Nie zabierzesz ich nam wymuszając na nas zaufanie do siebie. Skoro nie wierzysz w to, że damy radę go unieszkodliwić z taką siłą jaką posiadamy w tym momencie to po co nas zebrałeś? Po co ta cała szopka?