Era Bleacha

-Nie drażnij lwa...-powiedział.
Szybkim ruchem zrzucił z siebie ubranie poza spodniami i unosił się w powietrzu. Przyłożył palec do ust  i zamknął jedno oko, po czym oddalił go nieco i zaczął kręcić kółeczka w powietrzu. Woda zawirowała pod rozkazem Hao a razem z nią jak na karuzeli zaczęła się kręcić dziewczyna.
-A teraz? Na to też jesteś za sprytna panienko?
Śmiał się na widok szybko przemykającej raz za razem Ayame wciąganej przez wir.

Hao usłuchał życzenia i zostawił dziewczynę.
-Kazałaś mi zdać się na instynkt i to zrobiłem... Nie wiedziałem, że tego nie lubisz...
Następnie wyciągnął ręce przed a potem za siebie przeciągając się.
-To co teraz? Ty będziesz gonić mnie? Ja nie dam się łatwo złapać, zwłaszcza Shinigami...
Zaśmiał się i czekał na ruch dziewczyny.

Hao przyłożył jedną rękę do piersi i skłonił się nisko w pasie.
-Yes, My Lady...
Po tych słowach pstryknął palcami i cała woda z ubrania i skóry Ayame wyparowała. Podgrzał też nieco powietrze dzięki czemu dziewczyna mogła poczuć przyjemne ciepło na całym swoim ciele. Zaśmiał się po chwili i powiedział:
-W XIX w. miałem przyjemność spotkać pewnego człowieka którego zwano Sebastian Michaelis. Służył jakiemuś dzieciakowi i był mu posłuszny jak pies. Na każdy rozkaz odpowiadał: Yes, My Lord, Yes, My Lord i tak w kółko. Uważał, że jest demonem spętanym kontraktem dlatego to robi. Czy ja w to uwierzyłem? O tak... Nie było dla niego rzeczy niemożliwych...
Pogrążył się na chwilę we wspomnieniach po czym otrząsnął się.
-Już lepiej? Nie żebym się czepiał ale teraz miałaś mnie zabić...

Hao był zaskoczony tą akcją ze strony Ayame. Zaklęcie nie było silne i zerwanie go nie sprawiłoby Hollow'owi żadnego problemu. Postanowił jednak zabawić się trochę z dziewczyną.
-Ah ja biedny...-zaczął swoim teatralnym do bólu tonem. -Złapany przez Shinigami i skazany na jej łaskę. Co ona teraz ze mną zrobi? Biada mi biada...
Zaśmiał się wesoło nie zrywając liny.
-Teraz jestem jak pies na smyczy... Co zrobisz, Lady? Wytresujesz mnie i zabierzesz do domku bym ci aportował, przynosił w pysku gazetę i merdał ogonkiem gdy dasz mi coś do zjedzenia?
Oczywiście cały czas żartował.

Hao położył się trochę od Ayame. Sam był już trochę zmęczony.
-Ja jestem prostym człowiekiem... Nie ma we mnie nic zaskakującego... A już na pewno nie mam tych waszych szpanerskich zaklęć.
Zamknął oczy i zrelaksował się powoli odchodząc w sen. Ziewnął jeszcze zasłaniając usta ręką.
-Zwariowany dzień... Dziś rano zabiłbym twoich dwóch towarzyszy, gdyby tylko mnie nie posłuchali. A ty jak gdyby nigdy nic siedzisz ze mną i wygrzewasz się w świetle kryształu... Nie jesteś jak inni... Jest w tobie coś co sprawia że trudno cię nie lubić...
Westchnął głęboko i zamilkł.

Kiedy Hao wyczuł, że dziewczyna zasnęła otworzył oczy. Puści nie mogą spać, przynajmniej nigdy o żadnym nie słyszał. Było to po prostu niebezpieczne w miejscu gdzie każdy chce cię zjeść.
-Popilnuj jej prze chwilę -szepnął do Kuro wtulającej się teraz w dziewczynę. - Ja muszę coś sprawdzić...
Podszedł do jeziora i wyparował całą wodę. Na samym dnie był wyryty pentagram a na jego końcach 5 mis. Hao stanął po środku Gwiazdy Zjednoczenia trzymając w jednej ręce Zanpaktuo Ayame. Usiadł w kwiecie lotosu i położył ostrze na kolanach. Zaczęła się jego medytacja.
W misach po kolei pojawiały się żywioły, które łączyły się z kryształem na sklepieniu. Ogromny płomień liżący jego czubek, woda z niego skapująca, kolumna ziemi połączona z nim, wir powietrza oplatający go i błyskawica uderzająca z niego. Wszystko to komponowało się w prawdziwe przedstawienie harmonii i siły żywiołów natury i osoby jej kontrolującej. Hao niczym mityczne Bóstwo siedział po środku rozmyślając nad tylko sobie znanym tematem. Godziny mijały a nic się nie zmieniało...

Hao otworzył oczy. Wszystko ustało tak nagle jak się zaczęło. Potężne Reiatsu sparaliżowało dziewczynę i czerwonym strumieniem wylewało się z ciała Hao. Woda ponownie zalała tajne miejsce jego jaskini. Zanim Ayame się zorientowała Hao włożył jej miecz do pochwy i stanął za nią.
-Spokojnie, kobieto. Gdybym chciał cię zabić dawno bym to zrobił... Nawet nie miałabyś czasu na swoje sztuczki...
Położył dłoń na jej ręce by ją powoli opuścić.
-Chciałem jedynie coś sprawdzić... Nie musisz ze wszystkiego robić tragedii.
Ha był spokojny i uśmiechnięty. Mimo iż mówił miło i przyjaźnie można było wyczuć w jego głosie nutkę złości.
-Jeżeli masz mi to za złe to wymierz mi karę... Dalej ukarz mnie wedle woli, Shinigami nie stawię oporu...
I znów słychać z jego ust wyzwanie. Czekał na ruch dziewczyny rozłożywszy ręce na boki.

Hao nie dał dokończyć dziewczynie jej wypowiedzi. Drugą ręką mocno ścisnął jej pośladek i pojawił się po drugiej stronie jeziora.
-Tyle wystarczy żebyś chciała mnie ukarać?
Śmiał się na cały głos czekając na jej reakcję.
-To musi być upokarzające... Wyobraź sobie co ludzie pomyślą! Porwał ją a potem w zaciszu swojej jaskini robił z nią to na co tylko miał ochotę... Ciekawe jak wpłynęłoby to na twoją reputację, Shinigami...
Podniósł ubrania i założył je na siebie razem z całym ekwipunkiem.
-Zapraszam... pokaż jak to potrafisz dokopać...
Podniósł rękę i gestem dłoni zaprosił ja do siebie.